PSALM 107 [106]
PSALMY KSIĘGA PIĄTA
Hymn dziękczynny ocalonych
1 Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
2 Niech tak mówią odkupieni przez Pana,
ci, których wykupił z rąk nieprzyjaciela
3 i zebrał z różnych krajów:
ze wschodu, zachodu, północy i południa.
4 Błądzili po pustyni, po odludziu,
drogi do zamieszkanego miasta nie znaleźli.
5 Cierpieli głód i pragnienie,
życie w nich ustawało.
6 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
7 Poprowadził prostą drogą,
tak że doszli do zamieszkanego miasta.
8 Niech dziękują Panu za Jego łaskę
i za cuda, darowane ludziom.
9 Napoił bowiem duszę spragnionego,
a duszę głodnego nasycił dobrem.
10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci,
spętani nędzą i żelazem,
11 bo sprzeciwili się słowom Boga
i wzgardzili radą Najwyższego.
12 Upokorzył ich serca znojem,
słabli, lecz nikt im nie pomógł.
13 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
14 Wyprowadził z ciemności i z cienia śmierci,
rozerwał ich kajdany.
15 Niech dziękują Panu za Jego łaskę
i za cuda, darowane ludziom.
16 Wyłamał bowiem spiżowe bramy
i skruszył żelazne zasuwy.
17 Głupcy, cierpieli z powodu grzesznego zachowania
i z powodu swoich win.
18 Wszelkie jedzenie im obrzydło,
byli bliscy bram śmierci.
19 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
20 Posłał swoje słowo, aby ich uleczyć
i ocalić od zagłady.
21 Niech dziękują Panu za Jego łaskę,
i za cuda, darowane ludziom.
22 Niech składają ofiary dziękczynne,
niech z radością rozgłaszają Jego dzieła!
23 Ci, którzy na statkach wyruszali w morze,
by uprawiać handel na wielkich wodach,
24 widzieli dzieła Pana
i Jego cuda pośród głębin.
25 Rozkazał i wzbudził nawałnicę,
i spiętrzył jej fale.
26 Wznosili się aż pod niebo,
zapadali w głębiny,
ich dusze drżały w niebezpieczeństwie.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani,
cała ich mądrość na nic się nie zdała.
28 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
29 Zamienił burzę w ciszę
i uspokoiły się fale.
30 Radowali się, że nastała cisza,
On zaś ich przywiódł do upragnionego portu.
31 Niech dziękują Panu za Jego łaskę,
i za cuda, darowane ludziom.
32 Niech Go wysławiają na zgromadzeniu ludu,
niech Go wychwalają w radzie starszych!
33 On zamienia rzeki w pustynię,
źródła wód w wyschniętą glebę,
34 urodzajną ziemię w słone pustkowie
z powodu złości jej mieszkańców.
35 Pustynię zamienia w zbiornik wodny,
wyschniętą ziemię w źródła wód.
36 Osiedlił tam zgłodniałych,
by założyli zamieszkane miasto.
37 Obsiali pola, zasadzili winnice
i zebrali obfite plony.
38 Błogosławił im, tak że się bardzo rozmnożyli,
i nie pozwolił, by stada ich zubożały.
39 Potem jednak ich liczba się zmniejszyła
i podupadli od nieszczęść, utrapień i ucisku.
40 Ten jednak, który wzgardził dostojnymi,
każąc im błąkać się po pustych bezdrożach,
41 podniósł z nędzy biedaka
i rozmnożył rodziny jak owce.
42 Widzą to prawi i się cieszą,
a wszelka nieprawość zamyka usta.
43 Kto mądry, niech o tym pamięta
i rozważa łaskę Pana.
PSALM 107 [106]
PSALMY KSIĘGA PIĄTA
Hymn dziękczynny ocalonych
1 Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
2 Niech tak mówią odkupieni przez Pana,
ci, których wykupił z rąk nieprzyjaciela
3 i zebrał z różnych krajów:
ze wschodu, zachodu, północy i południa.
4 Błądzili po pustyni, po odludziu,
drogi do zamieszkanego miasta nie znaleźli.
5 Cierpieli głód i pragnienie,
życie w nich ustawało.
6 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
7 Poprowadził prostą drogą,
tak że doszli do zamieszkanego miasta.
8 Niech dziękują Panu za Jego łaskę
i za cuda, darowane ludziom.
9 Napoił bowiem duszę spragnionego,
a duszę głodnego nasycił dobrem.
10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci,
spętani nędzą i żelazem,
11 bo sprzeciwili się słowom Boga
i wzgardzili radą Najwyższego.
12 Upokorzył ich serca znojem,
słabli, lecz nikt im nie pomógł.
13 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
14 Wyprowadził z ciemności i z cienia śmierci,
rozerwał ich kajdany.
15 Niech dziękują Panu za Jego łaskę
i za cuda, darowane ludziom.
16 Wyłamał bowiem spiżowe bramy
i skruszył żelazne zasuwy.
17 Głupcy, cierpieli z powodu grzesznego zachowania
i z powodu swoich win.
18 Wszelkie jedzenie im obrzydło,
byli bliscy bram śmierci.
19 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
20 Posłał swoje słowo, aby ich uleczyć
i ocalić od zagłady.
21 Niech dziękują Panu za Jego łaskę,
i za cuda, darowane ludziom.
22 Niech składają ofiary dziękczynne,
niech z radością rozgłaszają Jego dzieła!
23 Ci, którzy na statkach wyruszali w morze,
by uprawiać handel na wielkich wodach,
24 widzieli dzieła Pana
i Jego cuda pośród głębin.
25 Rozkazał i wzbudził nawałnicę,
i spiętrzył jej fale.
26 Wznosili się aż pod niebo,
zapadali w głębiny,
ich dusze drżały w niebezpieczeństwie.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani,
cała ich mądrość na nic się nie zdała.
28 Wówczas wołali do Pana w ucisku,
a On wybawił ich z nieszczęścia.
29 Zamienił burzę w ciszę
i uspokoiły się fale.
30 Radowali się, że nastała cisza,
On zaś ich przywiódł do upragnionego portu.
31 Niech dziękują Panu za Jego łaskę,
i za cuda, darowane ludziom.
32 Niech Go wysławiają na zgromadzeniu ludu,
niech Go wychwalają w radzie starszych!
33 On zamienia rzeki w pustynię,
źródła wód w wyschniętą glebę,
34 urodzajną ziemię w słone pustkowie
z powodu złości jej mieszkańców.
35 Pustynię zamienia w zbiornik wodny,
wyschniętą ziemię w źródła wód.
36 Osiedlił tam zgłodniałych,
by założyli zamieszkane miasto.
37 Obsiali pola, zasadzili winnice
i zebrali obfite plony.
38 Błogosławił im, tak że się bardzo rozmnożyli,
i nie pozwolił, by stada ich zubożały.
39 Potem jednak ich liczba się zmniejszyła
i podupadli od nieszczęść, utrapień i ucisku.
40 Ten jednak, który wzgardził dostojnymi,
każąc im błąkać się po pustych bezdrożach,
41 podniósł z nędzy biedaka
i rozmnożył rodziny jak owce.
42 Widzą to prawi i się cieszą,
a wszelka nieprawość zamyka usta.
43 Kto mądry, niech o tym pamięta
i rozważa łaskę Pana.