Ofiary pokarmowe i płynne
1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 2 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja daję wam do zamieszkania, 3 wtedy będziecie składać ofiarę spalaną dla Pana – czy to ofiarę całopalną, czy ofiarę dla wypełnienia ślubu, czy też ofiarę dobrowolną, a w czasie waszych uroczystości – z cielców lub owiec, aby przygotować miłą woń dla Pana. 4 Ten, kto będzie przynosił swój dar ofiarny dla Pana, powinien przynieść na ofiarę pokarmową dziesiątą część efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 5 Do każdego baranka składanego w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej złożysz także czwartą część hinu wina na ofiarę płynną. 6 Przy ofierze z barana złożysz na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 7 Także na ofiarę płynną złożysz jedną trzecią hinu wina jako miłą woń dla Pana. 8 Składając cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, lub ofiarę wspólnotową dla Pana, 9 dodasz do cielca trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy na ofiarę pokarmową, 10 a jako ofiarę płynną przyniesiesz połowę hinu wina. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana. 11 Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana, a także jagnięcia czy koźlęcia. 12 Powinniście tak postępować przy każdej sztuce, stosownie do liczby ofiarowywanych zwierząt. 13 Każdy tubylec ma tak postępować, składając ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 14 Gdyby jakiś przybysz, który się u was zatrzymał lub też mieszka pośród was na stałe, chciał złożyć ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana – winien postąpić tak samo jak wy. 15 Ta sama ustawa odnosi się do was i do przybyszów, przebywających wśród was. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, obowiązująca przed Panem zarówno was jak i przybyszów. 16 To samo prawo i ten sam nakaz obowiązują was i przybyszów, wśród was przebywających.
Dary pierwocin
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, do której Ja was prowadzę, 19 i zaczniecie jeść z plonów tej ziemi, wyznaczycie także dar dla Pana. 20 Ofiarujecie w darze pierwociny ciasta – okrągły placek złożycie jako szczególny dar klepiska. 21 Z pierwocin ciasta będziecie składać dar dla Pana przez wszystkie wasze pokolenia.
Grzechy nieuwagi
22 Jeżeli zbłądzicie przez nieuwagę i nie spełnicie wszystkich tych przykazań, które Pan wypowiedział do Mojżesza 23 – tego wszystkiego, co Pan nakazał wam przez Mojżesza od dnia, w którym Pan nakazał wam i waszym następnym pokoleniom – 24 i jeśli się to stanie przez nieuwagę społeczności, to cała społeczność winna złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana oraz należącą do niej zgodnie z rozporządzeniem prawa ofiarę pokarmową i płynną, a także kozła na ofiarę przebłagalną za grzech. 25 Gdy kapłan dokona przebłagania za całą społeczność Izraelitów, zostanie im odpuszczone, ponieważ było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli swój dar ofiarny: ofiarę spalaną dla Pana i ofiarę przebłagalną za grzech wobec Pana – za swoją nieuwagę. 26 Będzie więc odpuszczone całej społeczności Izraelitów i przybyszowi przebywającemu wśród was, gdyż był to grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę. 27 Jeśli zgrzeszy przez nieuwagę jeden człowiek, to winien złożyć roczną kozę jako ofiarę przebłagalną za grzech. 28 Za tego, kto zgrzeszył przed Panem przez nieuwagę, kapłan dokona przebłagania. I będzie mu odpuszczone. 29 W przypadku grzechu popełnionego przez nieuwagę będzie jedno prawo zarówno dla tubylców – potomków Izraela, jak i dla przybyszów przebywających pośród was. 30 Lecz gdyby ktoś z was, tubylców, lub jakiś przybysz popełnił grzech z pełną świadomością, wtedy taki obraża Pana i ma być usunięty spośród ludu, 31 ponieważ wzgardził słowem Pana i złamał Jego przykazanie. Taki człowiek musi być bezwzględnie usunięty. Jego wina pozostanie na nim.
Surowa kara za łamanie szabatu
32 Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Ci, którzy go spotkali, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całej społeczności. 34 Oddano go pod straż, bo nie rozstrzygnięto jeszcze, co z nim należy uczynić. 35 Wtedy Pan powiedział do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć. Niech cała społeczność ukamienuje go poza obozem. 36 Cała społeczność wyprowadziła go poza obóz. Tam go ukamienowano – poniósł śmierć tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Religijne znaczenie frędzli
37 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 38 Oznajmij Izraelitom, aby oni i ich potomkowie zrobili sobie frędzle na brzegach płaszczy, a do frędzli niech użyją sznurka z fioletowej purpury. 39 Dzięki temu, że będziecie mieli te frędzle, ilekroć na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, abyście je wypełniali i abyście nie podążali za własnym sercem i oczami, które przywiodłyby was do niewierności, 40 abyście pamiętali o wszystkich Moich przykazaniach i je wypełniali i abyście byli świętymi dla waszego Boga. 41 Ja jestem Panem, waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, by być waszym Bogiem. Ja jestem Panem, waszym Bogiem.
Ofiary pokarmowe i płynne
1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 2 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja daję wam do zamieszkania, 3 wtedy będziecie składać ofiarę spalaną dla Pana – czy to ofiarę całopalną, czy ofiarę dla wypełnienia ślubu, czy też ofiarę dobrowolną, a w czasie waszych uroczystości – z cielców lub owiec, aby przygotować miłą woń dla Pana. 4 Ten, kto będzie przynosił swój dar ofiarny dla Pana, powinien przynieść na ofiarę pokarmową dziesiątą część efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 5 Do każdego baranka składanego w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej złożysz także czwartą część hinu wina na ofiarę płynną. 6 Przy ofierze z barana złożysz na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 7 Także na ofiarę płynną złożysz jedną trzecią hinu wina jako miłą woń dla Pana. 8 Składając cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, lub ofiarę wspólnotową dla Pana, 9 dodasz do cielca trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy na ofiarę pokarmową, 10 a jako ofiarę płynną przyniesiesz połowę hinu wina. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana. 11 Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana, a także jagnięcia czy koźlęcia. 12 Powinniście tak postępować przy każdej sztuce, stosownie do liczby ofiarowywanych zwierząt. 13 Każdy tubylec ma tak postępować, składając ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 14 Gdyby jakiś przybysz, który się u was zatrzymał lub też mieszka pośród was na stałe, chciał złożyć ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana – winien postąpić tak samo jak wy. 15 Ta sama ustawa odnosi się do was i do przybyszów, przebywających wśród was. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, obowiązująca przed Panem zarówno was jak i przybyszów. 16 To samo prawo i ten sam nakaz obowiązują was i przybyszów, wśród was przebywających.
Dary pierwocin
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, do której Ja was prowadzę, 19 i zaczniecie jeść z plonów tej ziemi, wyznaczycie także dar dla Pana. 20 Ofiarujecie w darze pierwociny ciasta – okrągły placek złożycie jako szczególny dar klepiska. 21 Z pierwocin ciasta będziecie składać dar dla Pana przez wszystkie wasze pokolenia.
Grzechy nieuwagi
22 Jeżeli zbłądzicie przez nieuwagę i nie spełnicie wszystkich tych przykazań, które Pan wypowiedział do Mojżesza 23 – tego wszystkiego, co Pan nakazał wam przez Mojżesza od dnia, w którym Pan nakazał wam i waszym następnym pokoleniom – 24 i jeśli się to stanie przez nieuwagę społeczności, to cała społeczność winna złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana oraz należącą do niej zgodnie z rozporządzeniem prawa ofiarę pokarmową i płynną, a także kozła na ofiarę przebłagalną za grzech. 25 Gdy kapłan dokona przebłagania za całą społeczność Izraelitów, zostanie im odpuszczone, ponieważ było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli swój dar ofiarny: ofiarę spalaną dla Pana i ofiarę przebłagalną za grzech wobec Pana – za swoją nieuwagę. 26 Będzie więc odpuszczone całej społeczności Izraelitów i przybyszowi przebywającemu wśród was, gdyż był to grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę. 27 Jeśli zgrzeszy przez nieuwagę jeden człowiek, to winien złożyć roczną kozę jako ofiarę przebłagalną za grzech. 28 Za tego, kto zgrzeszył przed Panem przez nieuwagę, kapłan dokona przebłagania. I będzie mu odpuszczone. 29 W przypadku grzechu popełnionego przez nieuwagę będzie jedno prawo zarówno dla tubylców – potomków Izraela, jak i dla przybyszów przebywających pośród was. 30 Lecz gdyby ktoś z was, tubylców, lub jakiś przybysz popełnił grzech z pełną świadomością, wtedy taki obraża Pana i ma być usunięty spośród ludu, 31 ponieważ wzgardził słowem Pana i złamał Jego przykazanie. Taki człowiek musi być bezwzględnie usunięty. Jego wina pozostanie na nim.
Surowa kara za łamanie szabatu
32 Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Ci, którzy go spotkali, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całej społeczności. 34 Oddano go pod straż, bo nie rozstrzygnięto jeszcze, co z nim należy uczynić. 35 Wtedy Pan powiedział do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć. Niech cała społeczność ukamienuje go poza obozem. 36 Cała społeczność wyprowadziła go poza obóz. Tam go ukamienowano – poniósł śmierć tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Religijne znaczenie frędzli
37 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 38 Oznajmij Izraelitom, aby oni i ich potomkowie zrobili sobie frędzle na brzegach płaszczy, a do frędzli niech użyją sznurka z fioletowej purpury. 39 Dzięki temu, że będziecie mieli te frędzle, ilekroć na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, abyście je wypełniali i abyście nie podążali za własnym sercem i oczami, które przywiodłyby was do niewierności, 40 abyście pamiętali o wszystkich Moich przykazaniach i je wypełniali i abyście byli świętymi dla waszego Boga. 41 Ja jestem Panem, waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, by być waszym Bogiem. Ja jestem Panem, waszym Bogiem.