Przepisy dotyczące kapłanów
Ofiary całopalne
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Wydaj Aaronowi i jego synom następujące polecenie: Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej. Ofiara całopalna powinna być spalana na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Ogień ołtarza będzie płonął na nim. 3 Kapłan zaś włoży na siebie lnianą szatę oraz lniane spodnie i usunie popiół, który powstał ze spalenia na ołtarzu ofiary całopalnej, a następnie wysypie go obok ołtarza. 4 Potem zdejmie szaty i włoży inne ubranie, następnie wyniesie popiół na zewnątrz, poza obóz, na miejsce czyste. 5 Ogień na ołtarzu powinien się zawsze palić i nigdy nie może wygasnąć. Każdego poranka kapłan będzie na nim rozpalał drwa i układał ofiarę całopalną oraz spalał tłuszcz ofiary wspólnotowej. 6 Ogień na ołtarzu będzie palił się nieustannie i nigdy nie może wygasnąć.
Ofiary pokarmowe
7 A oto prawo odnoszące się do ofiary pokarmowej. Synowie Aarona będą ją składać Panu na przedniej stronie ołtarza. 8 Kapłan weźmie z niej pełną garść najlepszej mąki, przeznaczonej na ofiarę pokarmową, następnie oliwę wraz z całym kadzidłem, które jest na ofierze, i spali to na ołtarzu jako miłą woń na pamiątkę dla Pana. 9 To zaś, co z niej pozostanie, spożyje Aaron i jego synowie. Będą spożywać to jako chleby przaśne w miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania. 10 Nie wolno ich piec na zakwasie. Jest to bowiem część, którą daję im z Moich ofiar spalanych w ogniu. Jest to rzecz najświętsza, podobnie jak ofiara przebłagalna za grzech i ofiara zadośćuczynienia. 11 Będzie je spożywał każdy mężczyzna spośród synów Aarona. Jest to postanowienie wieczyste dla waszych pokoleń, dotyczące ofiar w ogniu spalanych dla Pana. Każdy, kto się ich dotknie, będzie uświęcony.
Ofiary przy wyświęcaniu kapłana
12 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 13 Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą złożą Panu w dniu swego namaszczenia: dziesiąta część efy najlepszej mąki jako stała ofiara pokarmowa, z tego połowa rano i połowa wieczorem. 14 Będzie ona przyrządzona na patelni z oliwą. Przyniesiesz zaczynioną, rozdrobnisz na kawałki i złożysz jako ofiarę pokarmową, woń przyjemną dla Pana. 15 Tak samo postąpi kapłan spośród synów Aarona, który będzie namaszczony na jego miejsce. Jest to postanowienie wieczyste. Całą ofiarę należy spalić dla Pana. 16 Każda ofiara pokarmowa kapłana będzie spalona w całości. Nie wolno jej spożywać.
Ofiary za grzechy
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak powiedz Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo dotyczące ofiary przebłagalnej za grzech. Na miejscu, na którym zabija się ofiarę całopalną, należy też zabijać ofiarę przebłagalną za grzech przedPanem. Jest to rzecz najświętsza. 19 Kapłan, który będzie składał ofiarę przebłagalną za grzech, spożyje ją na miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania.
20 Każdy, kto się dotknie jej mięsa, zostanie uświęcony. Jeżeli trochę jej krwi tryśnie na ubranie, to należy je wyprać na miejscu poświęconym. 21 Naczynie gliniane, w którym ją gotowano, należy rozbić, jeżeli zaś była gotowana w naczyniu miedzianym, powinno się je wyszorować i wypłukać wodą. 22 Każdy mężczyzna spośród kapłanów będzie te ofiary spożywał. Jest to rzecz najświętsza. 23 Nie wolno jednak spożywać ofiary przebłagalnej za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Spotkania, aby dokonać przebłagania w Miejscu Świętym. Należy ją spalić w ogniu.
Przepisy dotyczące kapłanów
Ofiary całopalne
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Wydaj Aaronowi i jego synom następujące polecenie: Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej. Ofiara całopalna powinna być spalana na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Ogień ołtarza będzie płonął na nim. 3 Kapłan zaś włoży na siebie lnianą szatę oraz lniane spodnie i usunie popiół, który powstał ze spalenia na ołtarzu ofiary całopalnej, a następnie wysypie go obok ołtarza. 4 Potem zdejmie szaty i włoży inne ubranie, następnie wyniesie popiół na zewnątrz, poza obóz, na miejsce czyste. 5 Ogień na ołtarzu powinien się zawsze palić i nigdy nie może wygasnąć. Każdego poranka kapłan będzie na nim rozpalał drwa i układał ofiarę całopalną oraz spalał tłuszcz ofiary wspólnotowej. 6 Ogień na ołtarzu będzie palił się nieustannie i nigdy nie może wygasnąć.
Ofiary pokarmowe
7 A oto prawo odnoszące się do ofiary pokarmowej. Synowie Aarona będą ją składać Panu na przedniej stronie ołtarza. 8 Kapłan weźmie z niej pełną garść najlepszej mąki, przeznaczonej na ofiarę pokarmową, następnie oliwę wraz z całym kadzidłem, które jest na ofierze, i spali to na ołtarzu jako miłą woń na pamiątkę dla Pana. 9 To zaś, co z niej pozostanie, spożyje Aaron i jego synowie. Będą spożywać to jako chleby przaśne w miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania. 10 Nie wolno ich piec na zakwasie. Jest to bowiem część, którą daję im z Moich ofiar spalanych w ogniu. Jest to rzecz najświętsza, podobnie jak ofiara przebłagalna za grzech i ofiara zadośćuczynienia. 11 Będzie je spożywał każdy mężczyzna spośród synów Aarona. Jest to postanowienie wieczyste dla waszych pokoleń, dotyczące ofiar w ogniu spalanych dla Pana. Każdy, kto się ich dotknie, będzie uświęcony.
Ofiary przy wyświęcaniu kapłana
12 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 13 Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą złożą Panu w dniu swego namaszczenia: dziesiąta część efy najlepszej mąki jako stała ofiara pokarmowa, z tego połowa rano i połowa wieczorem. 14 Będzie ona przyrządzona na patelni z oliwą. Przyniesiesz zaczynioną, rozdrobnisz na kawałki i złożysz jako ofiarę pokarmową, woń przyjemną dla Pana. 15 Tak samo postąpi kapłan spośród synów Aarona, który będzie namaszczony na jego miejsce. Jest to postanowienie wieczyste. Całą ofiarę należy spalić dla Pana. 16 Każda ofiara pokarmowa kapłana będzie spalona w całości. Nie wolno jej spożywać.
Ofiary za grzechy
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak powiedz Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo dotyczące ofiary przebłagalnej za grzech. Na miejscu, na którym zabija się ofiarę całopalną, należy też zabijać ofiarę przebłagalną za grzech przedPanem. Jest to rzecz najświętsza. 19 Kapłan, który będzie składał ofiarę przebłagalną za grzech, spożyje ją na miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania.
20 Każdy, kto się dotknie jej mięsa, zostanie uświęcony. Jeżeli trochę jej krwi tryśnie na ubranie, to należy je wyprać na miejscu poświęconym. 21 Naczynie gliniane, w którym ją gotowano, należy rozbić, jeżeli zaś była gotowana w naczyniu miedzianym, powinno się je wyszorować i wypłukać wodą. 22 Każdy mężczyzna spośród kapłanów będzie te ofiary spożywał. Jest to rzecz najświętsza. 23 Nie wolno jednak spożywać ofiary przebłagalnej za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Spotkania, aby dokonać przebłagania w Miejscu Świętym. Należy ją spalić w ogniu.