Przepisy dotyczące wiecznego światła i chlebów pokładnych
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Rozkaż Izraelitom, aby przynosili do ciebie wytłoczoną z oliwek czystą oliwę do świecznika, aby ustawicznie paliła się lampa. 3 Aaron ustawi ją na zewnątrz zasłony Świadectwa w Namiocie Spotkania, aby płonęła nieustannie przed Panem, od wieczora aż do rana. Jest to ustawa na wieki dla waszych pokoleń. 4 Lampy ustawi na świeczniku z czystego złota, aby nieustannie płonęły przed Panem.
5 Następnie weźmiesz najlepszej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek z dwóch dziesiątych części efy. 6 Potem ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w każdym rzędzie, na stole z czystego złota przed Panem. 7 Na każdym rzędzie położysz czystego kadzidła, aby na tym chlebie było pamiątką ofiary spalanej dla Pana. 8 W każdym dniu szabatu będą kładzione przed Panem jako nieustanny dar od Izraelitów, jako wieczne przymierze. 9 Będą one należały do Aarona i do jego synów. Będą je spożywać w miejscu poświęconym, gdyż jest to dla niego rzecz najświętsza spośród ofiar spalanych dla Pana. Postanowienie wieczyste.
Kara za bluźnierstwo i uderzenie
10 Pewnego razu syn pewnej Izraelitki, którego ojcem był Egipcjanin mieszkający pośród Izraelitów, pokłócił się w obozie z pewnym Izraelitą. 11 Syn Izraelitki zbluźnił przeciw Imieniu Bożemu i je przeklął. Przyprowadzono go do Mojżesza. Jego matka nazywała się Szelomit i była córką Dibriego z plemienia Dana.
12 Osadzono go pod strażą, dopóki Pan nie da w tej sprawie odpowiedniego rozstrzygnięcia. 13 Wówczas Pan powiedział do Mojżesza: 14 Wyprowadź bluźniercę poza obóz. Wszyscy, którzy to słyszeli, położą ręce na jego głowie i cała społeczność go ukamienuje. 15 Potem powiesz Izraelitom: Każdy człowiek, który będzie przeklinał swego Boga, poniesie karę za swój grzech. 16 Kto bluźni Imieniu Pana, poniesie śmierć. Cała społeczność go ukamienuje. Zarówno przybysz, jak i tubylec poniesie śmierć za bluźnierstwo przeciwko Imieniu.
17 Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 18 Kto zabije zwierzę, musi zapłacić za nie: życiem za życie. 19 Ktokolwiek skaleczy swego bliźniego, należy mu uczynić to samo, co on uczynił: 20 złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. W jaki sposób okaleczył człowieka, w taki sam sposób ma być okaleczony. 21 Kto zabije czyjeś zwierzę, będzie musiał za nie zapłacić. Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 22 Będzie was obowiązywać jedno prawo, zarówno przybysza, jak i tubylca, bo Ja jestem Panem, waszym Bogiem. 23 Następnie Mojżesz powiedział Izraelitom, aby wyprowadzili bluźniercę poza obóz i go ukamienowali. Izraelici uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Przepisy dotyczące wiecznego światła i chlebów pokładnych
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Rozkaż Izraelitom, aby przynosili do ciebie wytłoczoną z oliwek czystą oliwę do świecznika, aby ustawicznie paliła się lampa. 3 Aaron ustawi ją na zewnątrz zasłony Świadectwa w Namiocie Spotkania, aby płonęła nieustannie przed Panem, od wieczora aż do rana. Jest to ustawa na wieki dla waszych pokoleń. 4 Lampy ustawi na świeczniku z czystego złota, aby nieustannie płonęły przed Panem.
5 Następnie weźmiesz najlepszej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek z dwóch dziesiątych części efy. 6 Potem ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w każdym rzędzie, na stole z czystego złota przed Panem. 7 Na każdym rzędzie położysz czystego kadzidła, aby na tym chlebie było pamiątką ofiary spalanej dla Pana. 8 W każdym dniu szabatu będą kładzione przed Panem jako nieustanny dar od Izraelitów, jako wieczne przymierze. 9 Będą one należały do Aarona i do jego synów. Będą je spożywać w miejscu poświęconym, gdyż jest to dla niego rzecz najświętsza spośród ofiar spalanych dla Pana. Postanowienie wieczyste.
Kara za bluźnierstwo i uderzenie
10 Pewnego razu syn pewnej Izraelitki, którego ojcem był Egipcjanin mieszkający pośród Izraelitów, pokłócił się w obozie z pewnym Izraelitą. 11 Syn Izraelitki zbluźnił przeciw Imieniu Bożemu i je przeklął. Przyprowadzono go do Mojżesza. Jego matka nazywała się Szelomit i była córką Dibriego z plemienia Dana.
12 Osadzono go pod strażą, dopóki Pan nie da w tej sprawie odpowiedniego rozstrzygnięcia. 13 Wówczas Pan powiedział do Mojżesza: 14 Wyprowadź bluźniercę poza obóz. Wszyscy, którzy to słyszeli, położą ręce na jego głowie i cała społeczność go ukamienuje. 15 Potem powiesz Izraelitom: Każdy człowiek, który będzie przeklinał swego Boga, poniesie karę za swój grzech. 16 Kto bluźni Imieniu Pana, poniesie śmierć. Cała społeczność go ukamienuje. Zarówno przybysz, jak i tubylec poniesie śmierć za bluźnierstwo przeciwko Imieniu.
17 Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 18 Kto zabije zwierzę, musi zapłacić za nie: życiem za życie. 19 Ktokolwiek skaleczy swego bliźniego, należy mu uczynić to samo, co on uczynił: 20 złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. W jaki sposób okaleczył człowieka, w taki sam sposób ma być okaleczony. 21 Kto zabije czyjeś zwierzę, będzie musiał za nie zapłacić. Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 22 Będzie was obowiązywać jedno prawo, zarówno przybysza, jak i tubylca, bo Ja jestem Panem, waszym Bogiem. 23 Następnie Mojżesz powiedział Izraelitom, aby wyprowadzili bluźniercę poza obóz i go ukamienowali. Izraelici uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.