Zapowiedź całkowitego zniszczenia Babilonu
1 Tak mówi Pan:
Oto ja wzbudzę przeciwko Babilonowi i mieszkańcom Leb Kamaj niszczący wiatr.
2 Wtedy wyślę przeciwko Babilonowi obcych.
Przesieją go i spustoszą jego ziemię,
gdyż będą przeciwko niemu z każdej strony
w dniu nieszczęścia.
3 Przeciwko temu, który napina swój łuk,
przeciwko temu, który chlubi się swym pancerzem:
Nie oszczędzajcie jego młodzieńców,
zniszczcie doszczętnie wszystkie jego oddziały!
4 I polegną zabici w kraju Chaldejczyków,
a ranni na jego ulicach.
5 Ani Izrael, ani Juda nie są opuszczeni jak wdowa
przez swego Boga, Pana Zastępów,
gdyż ich kraj jest pełen winy
wobec Świętego Izraela.
6 Uciekajcie z Babilonu!
Niech każdy ratuje swoje życie!
Nie gińcie z powodu jego winy,
ponieważ jest to czas zemsty dla Pana,
który odpłaca mu tym, na co zasłużył.
7 Babilon był złotym kielichem w ręku Pana
upijającym całą ziemię.
Jego wino piły narody,
dlatego narody postępują jak szalone.
8 Babilon upadł nagle i został rozbity.
Podnieście lament nad nim,
weźcie balsam na jego ból,
może da się go uleczyć!
9 Leczyliśmy Babilon, jednak nie dało się go uleczyć!
Opuśćcie go i niech każdy idzie do swojego kraju!
Sąd nad nim bowiem sięga do niebios,
i wznosi się aż do obłoków.
10 Pan ujawnił naszą sprawiedliwość. Chodźmy! Opowiemy na Syjonie o dziełach Pana, naszego Boga!
11 Ostrzcie strzały,
przygotujcie tarcze!
Pan wzbudził ducha królów Medów,
gdyż Jego zamiary są przeciwko Babilonowi, by go spustoszyć. Jest to zemsta Pana, zemsta za Jego świątynię.
12 Podnieście znak przeciwko murom Babilonu,
wzmocnijcie straże,
postawcie strażników,
przygotujcie zasadzki!
Jak bowiem Pan zamierzył, tak też uczynił
– to, co powiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu.
13 Ty, który osiadłeś nad wielkimi wodami,
i masz wielkie skarby,
nadszedł twój koniec,
nić twojego życia jest odcięta!
14 Pan Zastępów przysiągł na swoje życie:
Nawet gdybyś był zapełniony ludźmi jak szarańczą,
to podniosą przeciwko tobie wrzawę wojenną.
15 On uczynił ziemię swoją mocą
i utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
16 Gdy On wydaje głos, szumią wody na niebiosach,
sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
wywołuje błyskawice na deszcz,
powoduje, że z Jego skarbców wychodzi wiatr.
17 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Fałszem jest bowiem to, co odlewa
– nie ma w nich ducha.
18 Są one nicością, przedmiotem drwiny. W czasie ich karania – zginą.
19 Nie takim jak dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Pan Zastępów brzmi Jego imię.
20 Ty byłeś dla Mnie młotem,
narzędziem walki.
Tobą zmiażdżyłem narody,
tobą spustoszyłem królestwa,
21 tobą zmiażdżyłem konia i jego jeźdźca,
tobą zmiażdżyłem rydwan i jego woźnicę,
22 tobą zmiażdżyłem mężczyznę i kobietę,
tobą zmiażdżyłem starca i dziecko,
tobą zmiażdżyłem młodzieńca i dziewczynę,
23 tobą zmiażdżyłem pasterza i jego trzodę,
tobą zmiażdżyłem rolnika i jego zaprzęg,
tobą zmiażdżyłem namiestników i gubernatorów.
24 Odpłacę Babilonowi
i wszystkim mieszkańcom Chaldei,
za całe ich zło, którego się dopuścili
na Syjonie na waszych oczach – wyrocznia Pana.
25 Oto Ja jestem przeciwko tobie, Góro Zniszczenia
– wyrocznia Pana
która niszczysz całą ziemię.
Moją rękę wyciągnę przeciwko tobie
i zrzucę ciebie ze skał,
i zamienię cię w spaloną górę.
26 I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego
ani kamienia na fundamenty,
gdyż staniesz się rumowiskiem na wieki – wyrocznia Pana.
27 Wznieście znaki w kraju,
zadmijcie w róg wśród narodów,
wyznaczcie przeciwko niemu narody,
zwołajcie przeciwko niemu królestwa:
Ararat, Minni i Aszkenaz!
Ustanówcie przeciwko niemu urzędnika wojskowego!
Sprowadźcie rumaki niczym groźną szarańczę!
28 Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i jej wszystkich gubernatorów oraz wszystkie kraje objęte jej panowaniem.
29 Trzęsie się ziemia i drży,
gdyż wypełniły się przeciwko Babilonowi zamiary Pana,
by zamienić kraj Babilonu
w pustkowie pozbawione mieszkańca.
30 Bohaterowie Babilonu przestali walczyć,
zamieszkali w twierdzach.
Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety.
Podpalono jego siedziby,
skruszono jego rygle.
31 Goniec wybiega na spotkanie gońca,
a herold na spotkanie herolda,
aby zawiadomić króla Babilonu,
że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron,
32 że przejścia są zajęte,
umocnienia spalone ogniem,
a wojownicy – przerażeni.
33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Córa Babilonu jest jak klepisko w czasie, gdy się je depcze.
Jeszcze mała chwila, a nadejdzie na nią czas żniwa.
34 Pożarł mnie i zniszczył Nebukadnessar, król Babilonu,
odstawił mnie jak puste naczynie,
pochłonął mnie jak smok,
by napełnić swój brzuch tym, co dawało mi rozkosz,
wypędził mnie.
35 Przemoc nade mną i nad moim
ciałem niech spadnie na Babilon
– mówi mieszkanka Syjonu,
a moja krew na mieszkańców Chaldei
– mówi Jerozolima.
36 Dlatego tak mówi Pan:
Oto Ja będę bronił twej sprawy
i dokonam zemsty za ciebie.
Wysuszę jego morze
i sprawię, że wyschną jego źródła.
37 I stanie się Babilon rumowiskiem,
siedliskiem szakali,
przedmiotem zgrozy i szyderstwem,
pozbawionym mieszkańca.
38 Razem będą ryczeć jak lwy,
pomrukiwać jak młode lwy.
39 Gdy się rozgrzeją, przygotuję im ucztę
i upoję ich tak, żeby radośnie świętowali,
zasnęli snem wiecznym
i się nie obudzili – wyrocznia Pana.
40 Sprawię, że pójdą na rzeź jak baranki,
jak barany wraz z kozłami.
41 O, jakże został zdobyty Szeszak
i wzięta chwała całej ziemi!
O, jakże się stał Babilon
pustkowiem wśród narodów!
42 Morze wystąpiło przeciwko Babilonowi.
Został przykryty mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się pustkowiem,
wyschłą ziemią i stepem,
ziemią, w której nikt nie zamieszka
ani nie będzie przez nią przechodzić żaden człowiek.
44 Ukarzę Bela w Babilonie.
Wydobędę z jego paszczy to, co pochłonął,
już więcej nie będą napływać do niego narody.
Upadnie również mur Babilonu.
45 Wyjdź spośród niego, Mój ludu!
Niech każdy ratuje własne życie
przed płonącym gniewem Pana!
46 Niech nie będą bojaźliwe wasze serca ani nie lękajcie się wieści słyszanej w kraju, gdy w jednym roku przychodzi jedna wieść, a w drugim – druga. W kraju będzie przemoc i władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego oto nadchodzą dni,
gdy ukarzę posągi Babilonu.
Cała jego ziemia okryje się wstydem,
a wszyscy jego zabici będą leżeć pośród niego.
48 Z powodu Babilonu będą się cieszyć
niebiosa i ziemia,
i wszystko, co jest na nich,
gdyż z północy nadciągają przeciwko niemu
niszczyciele – wyrocznia Pana.
49 O, polegli Izraela!
Także Babilon musi upaść,
jak za Babilon padli
polegli na całej ziemi.
50 O, ocaleni od miecza, uciekajcie,
nie zatrzymujcie się!
Pamiętajcie o Panu, gdy jesteście daleko,
a Jerozolima niech wstępuje do waszego serca!
51 Okryliśmy się wstydem, ponieważ usłyszeliśmy zniewagę.
Nasze twarze są okryte hańbą,
gdyż obcy weszli
do najświętszych miejsc domu Pana.
52 Dlatego oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana
że ukarzę jego posągi,
a w całym jego kraju będą wzdychać przebici.
53 Choćby Babilon wstąpił na niebiosa,
choćby uczynił niedostępną, wysoko położoną swoją moc,
to ode Mnie przybędą do niego niszczyciele
– wyrocznia Pana.
54 Odgłos krzyku z Babilonu!
Wielka klęska z kraju Chaldejczyków,
55 ponieważ Pan pustoszy Babilon
i usuwa z niego wielki gwar.
Burzą się ich fale jak wielkie wody,
rozlega się ryk ich głosu.
56 Niszczyciel bowiem przybywa przeciwko niemu do Babilonu.
Jego wojownicy zostaną pojmani, ich łuki będą połamane,
gdyż Pan jest Bogiem odpłaty,
na pewno odpłaci.
57 Upiję jego książąt i jego mędrców, jego namiestników i jego gubernatorów oraz jego bohaterów. Zasną snem wiecznym i się nie obudzą – wyrocznia Króla. Jego imię brzmi Pan Zastępów.
58 Tak mówi Pan Zastępów:
Szerokie mury Babilonu
będą całkowicie zburzone,
jego wysokie bramy
będą spalone ogniem.
Narody się trudzą na próżno,
a ludy męczą się dla ognia.
59 Słowo, które polecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy ten poszedł z Sedecjaszem, królem Judy, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz zaś był głównym kwatermistrzem. 60 Jeremiasz spisał do jednej księgi wszystkie nieszczęścia, które miały przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciwko Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu, to zadbaj o to, by odczytać wszystkie te słowa. 62 Wtedy powiesz: Panie, Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz i nie będzie mieszkańca, od człowieka aż do zwierzęcia, gdyż stanie się wiecznym rumowiskiem. 63 A gdy skończysz czytać tę księgę, to przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu. 64 I powiesz: Tak utonie Babilon i nigdy się nie podniesie z powodu nieszczęścia, jakie Ja na niego sprowadzę. A męczą się… – dotąd są słowa Jeremiasza.
Zapowiedź całkowitego zniszczenia Babilonu
1 Tak mówi Pan:
Oto ja wzbudzę przeciwko Babilonowi i mieszkańcom Leb Kamaj niszczący wiatr.
2 Wtedy wyślę przeciwko Babilonowi obcych.
Przesieją go i spustoszą jego ziemię,
gdyż będą przeciwko niemu z każdej strony
w dniu nieszczęścia.
3 Przeciwko temu, który napina swój łuk,
przeciwko temu, który chlubi się swym pancerzem:
Nie oszczędzajcie jego młodzieńców,
zniszczcie doszczętnie wszystkie jego oddziały!
4 I polegną zabici w kraju Chaldejczyków,
a ranni na jego ulicach.
5 Ani Izrael, ani Juda nie są opuszczeni jak wdowa
przez swego Boga, Pana Zastępów,
gdyż ich kraj jest pełen winy
wobec Świętego Izraela.
6 Uciekajcie z Babilonu!
Niech każdy ratuje swoje życie!
Nie gińcie z powodu jego winy,
ponieważ jest to czas zemsty dla Pana,
który odpłaca mu tym, na co zasłużył.
7 Babilon był złotym kielichem w ręku Pana
upijającym całą ziemię.
Jego wino piły narody,
dlatego narody postępują jak szalone.
8 Babilon upadł nagle i został rozbity.
Podnieście lament nad nim,
weźcie balsam na jego ból,
może da się go uleczyć!
9 Leczyliśmy Babilon, jednak nie dało się go uleczyć!
Opuśćcie go i niech każdy idzie do swojego kraju!
Sąd nad nim bowiem sięga do niebios,
i wznosi się aż do obłoków.
10 Pan ujawnił naszą sprawiedliwość. Chodźmy! Opowiemy na Syjonie o dziełach Pana, naszego Boga!
11 Ostrzcie strzały,
przygotujcie tarcze!
Pan wzbudził ducha królów Medów,
gdyż Jego zamiary są przeciwko Babilonowi, by go spustoszyć. Jest to zemsta Pana, zemsta za Jego świątynię.
12 Podnieście znak przeciwko murom Babilonu,
wzmocnijcie straże,
postawcie strażników,
przygotujcie zasadzki!
Jak bowiem Pan zamierzył, tak też uczynił
– to, co powiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu.
13 Ty, który osiadłeś nad wielkimi wodami,
i masz wielkie skarby,
nadszedł twój koniec,
nić twojego życia jest odcięta!
14 Pan Zastępów przysiągł na swoje życie:
Nawet gdybyś był zapełniony ludźmi jak szarańczą,
to podniosą przeciwko tobie wrzawę wojenną.
15 On uczynił ziemię swoją mocą
i utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
16 Gdy On wydaje głos, szumią wody na niebiosach,
sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
wywołuje błyskawice na deszcz,
powoduje, że z Jego skarbców wychodzi wiatr.
17 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Fałszem jest bowiem to, co odlewa
– nie ma w nich ducha.
18 Są one nicością, przedmiotem drwiny. W czasie ich karania – zginą.
19 Nie takim jak dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Pan Zastępów brzmi Jego imię.
20 Ty byłeś dla Mnie młotem,
narzędziem walki.
Tobą zmiażdżyłem narody,
tobą spustoszyłem królestwa,
21 tobą zmiażdżyłem konia i jego jeźdźca,
tobą zmiażdżyłem rydwan i jego woźnicę,
22 tobą zmiażdżyłem mężczyznę i kobietę,
tobą zmiażdżyłem starca i dziecko,
tobą zmiażdżyłem młodzieńca i dziewczynę,
23 tobą zmiażdżyłem pasterza i jego trzodę,
tobą zmiażdżyłem rolnika i jego zaprzęg,
tobą zmiażdżyłem namiestników i gubernatorów.
24 Odpłacę Babilonowi
i wszystkim mieszkańcom Chaldei,
za całe ich zło, którego się dopuścili
na Syjonie na waszych oczach – wyrocznia Pana.
25 Oto Ja jestem przeciwko tobie, Góro Zniszczenia
– wyrocznia Pana
która niszczysz całą ziemię.
Moją rękę wyciągnę przeciwko tobie
i zrzucę ciebie ze skał,
i zamienię cię w spaloną górę.
26 I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego
ani kamienia na fundamenty,
gdyż staniesz się rumowiskiem na wieki – wyrocznia Pana.
27 Wznieście znaki w kraju,
zadmijcie w róg wśród narodów,
wyznaczcie przeciwko niemu narody,
zwołajcie przeciwko niemu królestwa:
Ararat, Minni i Aszkenaz!
Ustanówcie przeciwko niemu urzędnika wojskowego!
Sprowadźcie rumaki niczym groźną szarańczę!
28 Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i jej wszystkich gubernatorów oraz wszystkie kraje objęte jej panowaniem.
29 Trzęsie się ziemia i drży,
gdyż wypełniły się przeciwko Babilonowi zamiary Pana,
by zamienić kraj Babilonu
w pustkowie pozbawione mieszkańca.
30 Bohaterowie Babilonu przestali walczyć,
zamieszkali w twierdzach.
Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety.
Podpalono jego siedziby,
skruszono jego rygle.
31 Goniec wybiega na spotkanie gońca,
a herold na spotkanie herolda,
aby zawiadomić króla Babilonu,
że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron,
32 że przejścia są zajęte,
umocnienia spalone ogniem,
a wojownicy – przerażeni.
33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Córa Babilonu jest jak klepisko w czasie, gdy się je depcze.
Jeszcze mała chwila, a nadejdzie na nią czas żniwa.
34 Pożarł mnie i zniszczył Nebukadnessar, król Babilonu,
odstawił mnie jak puste naczynie,
pochłonął mnie jak smok,
by napełnić swój brzuch tym, co dawało mi rozkosz,
wypędził mnie.
35 Przemoc nade mną i nad moim
ciałem niech spadnie na Babilon
– mówi mieszkanka Syjonu,
a moja krew na mieszkańców Chaldei
– mówi Jerozolima.
36 Dlatego tak mówi Pan:
Oto Ja będę bronił twej sprawy
i dokonam zemsty za ciebie.
Wysuszę jego morze
i sprawię, że wyschną jego źródła.
37 I stanie się Babilon rumowiskiem,
siedliskiem szakali,
przedmiotem zgrozy i szyderstwem,
pozbawionym mieszkańca.
38 Razem będą ryczeć jak lwy,
pomrukiwać jak młode lwy.
39 Gdy się rozgrzeją, przygotuję im ucztę
i upoję ich tak, żeby radośnie świętowali,
zasnęli snem wiecznym
i się nie obudzili – wyrocznia Pana.
40 Sprawię, że pójdą na rzeź jak baranki,
jak barany wraz z kozłami.
41 O, jakże został zdobyty Szeszak
i wzięta chwała całej ziemi!
O, jakże się stał Babilon
pustkowiem wśród narodów!
42 Morze wystąpiło przeciwko Babilonowi.
Został przykryty mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się pustkowiem,
wyschłą ziemią i stepem,
ziemią, w której nikt nie zamieszka
ani nie będzie przez nią przechodzić żaden człowiek.
44 Ukarzę Bela w Babilonie.
Wydobędę z jego paszczy to, co pochłonął,
już więcej nie będą napływać do niego narody.
Upadnie również mur Babilonu.
45 Wyjdź spośród niego, Mój ludu!
Niech każdy ratuje własne życie
przed płonącym gniewem Pana!
46 Niech nie będą bojaźliwe wasze serca ani nie lękajcie się wieści słyszanej w kraju, gdy w jednym roku przychodzi jedna wieść, a w drugim – druga. W kraju będzie przemoc i władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego oto nadchodzą dni,
gdy ukarzę posągi Babilonu.
Cała jego ziemia okryje się wstydem,
a wszyscy jego zabici będą leżeć pośród niego.
48 Z powodu Babilonu będą się cieszyć
niebiosa i ziemia,
i wszystko, co jest na nich,
gdyż z północy nadciągają przeciwko niemu
niszczyciele – wyrocznia Pana.
49 O, polegli Izraela!
Także Babilon musi upaść,
jak za Babilon padli
polegli na całej ziemi.
50 O, ocaleni od miecza, uciekajcie,
nie zatrzymujcie się!
Pamiętajcie o Panu, gdy jesteście daleko,
a Jerozolima niech wstępuje do waszego serca!
51 Okryliśmy się wstydem, ponieważ usłyszeliśmy zniewagę.
Nasze twarze są okryte hańbą,
gdyż obcy weszli
do najświętszych miejsc domu Pana.
52 Dlatego oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana
że ukarzę jego posągi,
a w całym jego kraju będą wzdychać przebici.
53 Choćby Babilon wstąpił na niebiosa,
choćby uczynił niedostępną, wysoko położoną swoją moc,
to ode Mnie przybędą do niego niszczyciele
– wyrocznia Pana.
54 Odgłos krzyku z Babilonu!
Wielka klęska z kraju Chaldejczyków,
55 ponieważ Pan pustoszy Babilon
i usuwa z niego wielki gwar.
Burzą się ich fale jak wielkie wody,
rozlega się ryk ich głosu.
56 Niszczyciel bowiem przybywa przeciwko niemu do Babilonu.
Jego wojownicy zostaną pojmani, ich łuki będą połamane,
gdyż Pan jest Bogiem odpłaty,
na pewno odpłaci.
57 Upiję jego książąt i jego mędrców, jego namiestników i jego gubernatorów oraz jego bohaterów. Zasną snem wiecznym i się nie obudzą – wyrocznia Króla. Jego imię brzmi Pan Zastępów.
58 Tak mówi Pan Zastępów:
Szerokie mury Babilonu
będą całkowicie zburzone,
jego wysokie bramy
będą spalone ogniem.
Narody się trudzą na próżno,
a ludy męczą się dla ognia.
59 Słowo, które polecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy ten poszedł z Sedecjaszem, królem Judy, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz zaś był głównym kwatermistrzem. 60 Jeremiasz spisał do jednej księgi wszystkie nieszczęścia, które miały przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciwko Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu, to zadbaj o to, by odczytać wszystkie te słowa. 62 Wtedy powiesz: Panie, Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz i nie będzie mieszkańca, od człowieka aż do zwierzęcia, gdyż stanie się wiecznym rumowiskiem. 63 A gdy skończysz czytać tę księgę, to przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu. 64 I powiesz: Tak utonie Babilon i nigdy się nie podniesie z powodu nieszczęścia, jakie Ja na niego sprowadzę. A męczą się… – dotąd są słowa Jeremiasza.