WYROCZNIE PRZECIWKO OBCYM NARODOM
Wyrocznia przeciwko Egiptowi
1 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o narodach: 2 O Egipcie. Przeciwko wojsku faraona Neko, króla egipskiego, znajdującemu się nad rzeką Eufrat w Karkemisz, które to pokonał Nebukadnessar, król Babilonu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy.
3 Przygotujcie tarczę i puklerz
i ruszajcie do walki!
4 Zaprzęgajcie konie, wsiadajcie, jeźdźcy!
Stańcie w szyku w hełmach,
wygładźcie włócznie, załóżcie pancerze!
5 Dlaczego widzę ich złamanych,
i wycofujących się?
Ich bohaterowie są pokonani, rzucają się do ucieczki,
i się nie oglądają. Strach dookoła!
– wyrocznia Pana.
6 Nie ucieknie szybki, nie umknie bohater.
Na północy, nad brzegiem rzeki Eufrat,
potknęli się i upadli.
7 Kim jest ten, który jak Nil się podnosi,
jak strumienie burzą się jego wody?
8 Egipt podnosi się jak Nil
i jak strumienie burzą się wody.
Mówi: Podniosę się, pokryję ziemię,
zniszczę miasto wraz z jego mieszkańcami.
9 Nacierajcie, konie, pędźcie, rydwany!
I niech wyruszą, bohaterowie,
Kuszyci i Putyci trzymający tarczę,
Ludyci trzymający i naciągający łuk.
10 Jednak ten dzień należy do Pana, Boga Zastępów,
dzień zemsty, by zemścić się nad swoimi wrogami.
Miecz będzie pożerał i się nasyci,
ich krwią ugasi pragnienie.
Bo Pan, Bóg Zastępów, ma krwawą ofiarę,
w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat.
11 Wejdź do Gileadu i weź balsam,
dziewicza córko Egiptu!
Na próżno mnożysz lekarstwa,
dla ciebie nie ma uleczenia!
12 Narody usłyszały o twojej hańbie,
a ziemia napełniła się twoim krzykiem,
gdyż bohater potknął się o bohatera,
obydwaj razem upadli.
13 Słowo, które wypowiedział Pan do proroka Jeremiasza, gdy miał przybyć Nebukadnessar, król Babilonu, by podbić ziemię egipską:
14 Oznajmijcie w Egipcie i ogłoście w Migdolu,
ogłoście w Nof i w Tachpanches,
mówcie: Stawaj i szykuj się,
gdyż miecz pożera dookoła ciebie!
15 Dlaczego został powalony twój byk?
– Nie mógł stać, gdyż Pan go popchnął.
16 Coraz bardziej się chwieje, aż wreszcie upada.
Mówili jeden do drugiego:
Wstań! Wracajmy do naszego ludu
i do naszego rodzinnego kraju,
przed mieczem gnębiciela.
17 Zawołają tam: Faraon, król Egiptu,
to wrzawa, która przekroczyła swój ustalony czas.
18 Na Moje życie – wyrocznia Króla –
Pan Zastępów brzmi Jego imię:
Jak bowiem Tabor pośród gór,
i jak Karmel nad morzem – tak przybędzie!
19 Przygotuj sobie torby na wygnanie,
mieszkanko, córo Egiptu!
Nof bowiem stanie się przedmiotem zgrozy,
będzie spustoszone, bez mieszkańca.
20 Bardzo piękną jałówką jest Egipt,
lecz bąk z północy przybywa, przybywa!
21 Także jego najemnicy są wśród niej
niczym tuczne byki,
lecz także oni się odwrócą,
uciekną razem, nie wytrzymają,
ponieważ przyjdzie na nich dzień klęski,
czas ich karania.
22 Jej głos pełza jak wąż,
ponieważ idą z wojskiem
i przybywają do niej z siekierami
jak wycinający drzewa.
23 Zrobią wycinkę jej lasu – wyrocznia Pana –
gdyż jest nie do przebycia.
Jest ich bowiem więcej niż szarańczy
– nie można ich policzyć.
24 Będzie zawstydzona córa Egiptu,
wydana w ręce ludu północy.
25 Mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja ukarzę Amona z No, faraona, Egipt i jego bogów oraz jego królów, faraona i tych, którzy na nim polegają. 26 Wydam ich w ręce tych, którzy czyhają na ich życie, w ręce Nebukadnessara, króla Babilonu oraz w ręce jego sług. Potem znów będzie zamieszkany jak za dawnych dni – wyrocznia Pana.
27 Ty zaś, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się
ani się nie trwóż, Izraelu!
Bo oto wybawię cię z daleka,
a twoje potomstwo z ziemi niewoli.
Jakub powróci i będzie żył w spokoju
i bez zmartwień – nikt go nie przestraszy.
28 Ty, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się – wyrocznia Pana –
gdyż Ja jestem z tobą!
Położę bowiem kres tym wszystkim narodom,
wśród których cię rozproszyłem.
Jednak tobie nie położę kresu.
Będę cię karać według prawa
i nie pozostawię cię całkowicie bez kary.
WYROCZNIE PRZECIWKO OBCYM NARODOM
Wyrocznia przeciwko Egiptowi
1 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o narodach: 2 O Egipcie. Przeciwko wojsku faraona Neko, króla egipskiego, znajdującemu się nad rzeką Eufrat w Karkemisz, które to pokonał Nebukadnessar, król Babilonu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy.
3 Przygotujcie tarczę i puklerz
i ruszajcie do walki!
4 Zaprzęgajcie konie, wsiadajcie, jeźdźcy!
Stańcie w szyku w hełmach,
wygładźcie włócznie, załóżcie pancerze!
5 Dlaczego widzę ich złamanych,
i wycofujących się?
Ich bohaterowie są pokonani, rzucają się do ucieczki,
i się nie oglądają. Strach dookoła!
– wyrocznia Pana.
6 Nie ucieknie szybki, nie umknie bohater.
Na północy, nad brzegiem rzeki Eufrat,
potknęli się i upadli.
7 Kim jest ten, który jak Nil się podnosi,
jak strumienie burzą się jego wody?
8 Egipt podnosi się jak Nil
i jak strumienie burzą się wody.
Mówi: Podniosę się, pokryję ziemię,
zniszczę miasto wraz z jego mieszkańcami.
9 Nacierajcie, konie, pędźcie, rydwany!
I niech wyruszą, bohaterowie,
Kuszyci i Putyci trzymający tarczę,
Ludyci trzymający i naciągający łuk.
10 Jednak ten dzień należy do Pana, Boga Zastępów,
dzień zemsty, by zemścić się nad swoimi wrogami.
Miecz będzie pożerał i się nasyci,
ich krwią ugasi pragnienie.
Bo Pan, Bóg Zastępów, ma krwawą ofiarę,
w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat.
11 Wejdź do Gileadu i weź balsam,
dziewicza córko Egiptu!
Na próżno mnożysz lekarstwa,
dla ciebie nie ma uleczenia!
12 Narody usłyszały o twojej hańbie,
a ziemia napełniła się twoim krzykiem,
gdyż bohater potknął się o bohatera,
obydwaj razem upadli.
13 Słowo, które wypowiedział Pan do proroka Jeremiasza, gdy miał przybyć Nebukadnessar, król Babilonu, by podbić ziemię egipską:
14 Oznajmijcie w Egipcie i ogłoście w Migdolu,
ogłoście w Nof i w Tachpanches,
mówcie: Stawaj i szykuj się,
gdyż miecz pożera dookoła ciebie!
15 Dlaczego został powalony twój byk?
– Nie mógł stać, gdyż Pan go popchnął.
16 Coraz bardziej się chwieje, aż wreszcie upada.
Mówili jeden do drugiego:
Wstań! Wracajmy do naszego ludu
i do naszego rodzinnego kraju,
przed mieczem gnębiciela.
17 Zawołają tam: Faraon, król Egiptu,
to wrzawa, która przekroczyła swój ustalony czas.
18 Na Moje życie – wyrocznia Króla –
Pan Zastępów brzmi Jego imię:
Jak bowiem Tabor pośród gór,
i jak Karmel nad morzem – tak przybędzie!
19 Przygotuj sobie torby na wygnanie,
mieszkanko, córo Egiptu!
Nof bowiem stanie się przedmiotem zgrozy,
będzie spustoszone, bez mieszkańca.
20 Bardzo piękną jałówką jest Egipt,
lecz bąk z północy przybywa, przybywa!
21 Także jego najemnicy są wśród niej
niczym tuczne byki,
lecz także oni się odwrócą,
uciekną razem, nie wytrzymają,
ponieważ przyjdzie na nich dzień klęski,
czas ich karania.
22 Jej głos pełza jak wąż,
ponieważ idą z wojskiem
i przybywają do niej z siekierami
jak wycinający drzewa.
23 Zrobią wycinkę jej lasu – wyrocznia Pana –
gdyż jest nie do przebycia.
Jest ich bowiem więcej niż szarańczy
– nie można ich policzyć.
24 Będzie zawstydzona córa Egiptu,
wydana w ręce ludu północy.
25 Mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja ukarzę Amona z No, faraona, Egipt i jego bogów oraz jego królów, faraona i tych, którzy na nim polegają. 26 Wydam ich w ręce tych, którzy czyhają na ich życie, w ręce Nebukadnessara, króla Babilonu oraz w ręce jego sług. Potem znów będzie zamieszkany jak za dawnych dni – wyrocznia Pana.
27 Ty zaś, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się
ani się nie trwóż, Izraelu!
Bo oto wybawię cię z daleka,
a twoje potomstwo z ziemi niewoli.
Jakub powróci i będzie żył w spokoju
i bez zmartwień – nikt go nie przestraszy.
28 Ty, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się – wyrocznia Pana –
gdyż Ja jestem z tobą!
Położę bowiem kres tym wszystkim narodom,
wśród których cię rozproszyłem.
Jednak tobie nie położę kresu.
Będę cię karać według prawa
i nie pozostawię cię całkowicie bez kary.