Pan ogłasza rzeczy nowe
1 Słuchajcie tego, domu Jakuba,
wy, którzy nazywacie się imieniem Izraela
i pochodzicie od Judy,
którzy przysięgacie na imię Pana
i wyznajecie Boga Izraela,
ale nie w prawdzie ani w sprawiedliwości,
2 mimo że bierzecie nazwę od Miasta Świętego
i opieracie się na Bogu Izraela,
którego imię jest Pan Zastępów.
3 Od dawna zapowiedziałem przeszłe rzeczy,
z Moich ust one wyszły, ogłosiłem je,
a gdy nagle zacząłem działać – spełniły się.
4 Wiedziałem, że jesteś uparty,
że twój kark jest żelazną sztabą,
a twoje czoło ze spiżu,
5 dlatego od dawna ci zapowiedziałem,
ogłosiłem ci zanim nadeszło,
abyś nie powiedział: Mój bożek tego dokonał,
moja rzeźba, mój posąg to nakazał!
6 Usłyszałeś, zobacz to wszystko!
Czy wy nie powinniście o tym świadczyć?
Odtąd ogłaszam ci rzeczy nowe,
rzeczy tajemne, których nie znałeś.
7 Teraz zostały stworzone, a nie dawno temu,
przed dniem dzisiejszym o nich nie słyszałeś,
abyś nie powiedział: O, tak, wiedziałem o nich!
8 Ani nie słyszałeś, ani nie wiedziałeś,
ani twoje ucho nie otworzyło się wcześniej,
bo wiedziałem, że się sprzeniewierzysz,
bo od poczęcia zostałeś nazwany buntownikiem.
9 Przez wzgląd na swoje imię powściągam gniew
i dla Mojej chwały się powstrzymuję,
aby cię nie zgładzić.
10 Oczyszczę cię jednak, lecz nie jak srebro,
wypróbuję w piecu cierpienia.
11 Przez wzgląd na siebie, na siebie samego, to czynię,
bo czy mogę pozwolić się znieważać?
Mojej chwały nie oddam nikomu.
Cyrus, wybraniec Pana
12 Posłuchaj Mnie, Jakubie,
i Izraelu, którego wezwałem:
To Ja, Ja jestem pierwszy,
Ja też jestem ostatni.
13 To Moja ręka założyła fundamenty ziemi,
Moja prawica rozciągnęła niebiosa,
gdy je zawołam,
stawią się razem.
14 Zgromadźcie się wszyscy i posłuchajcie:
Czy ktoś z nich to zapowiedział?
Ten, którego Pan umiłował,
spełni Jego wolę wobec Babilonu,
jego ramię zaciąży na Chaldejczykach.
15 Ja, to Ja przemówiłem, Ja go wezwałem,
przyprowadziłem i zapewniłem mu
powodzenie na jego drodze.
16 Zbliżcie się do Mnie, posłuchajcie!
Od początku nie przemawiałem w ukryciu,
odkąd się to stało, Ja tam byłem.
– Teraz więc Pan, Bóg,
posłał mnie i swojego ducha.
Plany Pana wobec Jego ludu
17 Tak mówi Pan, twój Odkupiciel,
Święty Izraela:
Ja jestem Pan, twój Bóg,
który cię poucza, co pożyteczne
i prowadzi cię drogą, którą idziesz.
18 Gdybyś tylko zważał na Moje przykazania,
twój pokój byłby jak rzeka,
a twoja sprawiedliwość jak morskie fale.
19 Twój ród byłby jak piasek,
jak jego ziarenka potomkowie twego łona.
Twoje imię nie zostałoby wytępione
ani usunięte sprzed Mego oblicza!
Wezwanie do opuszczenia Babilonu
20 Wyjdźcie z Babilonu,
uciekajcie od Chaldejczyków!
Radosnym głosem ogłoście
i oznajmijcie,
rozgłaszajcie aż po krańce ziemi,
mówcie: Pan wykupił
swego sługę, Jakuba!
21 Nie odczuwali pragnienia,
gdy On prowadził ich przez pustynię.
Sprawił, że dla nich wytrysnęła woda ze skały
– rozłupał skałę i popłynęła woda.
22 Bezbożni nie zaznają pokoju – mówi Pan.
Pan ogłasza rzeczy nowe
1 Słuchajcie tego, domu Jakuba,
wy, którzy nazywacie się imieniem Izraela
i pochodzicie od Judy,
którzy przysięgacie na imię Pana
i wyznajecie Boga Izraela,
ale nie w prawdzie ani w sprawiedliwości,
2 mimo że bierzecie nazwę od Miasta Świętego
i opieracie się na Bogu Izraela,
którego imię jest Pan Zastępów.
3 Od dawna zapowiedziałem przeszłe rzeczy,
z Moich ust one wyszły, ogłosiłem je,
a gdy nagle zacząłem działać – spełniły się.
4 Wiedziałem, że jesteś uparty,
że twój kark jest żelazną sztabą,
a twoje czoło ze spiżu,
5 dlatego od dawna ci zapowiedziałem,
ogłosiłem ci zanim nadeszło,
abyś nie powiedział: Mój bożek tego dokonał,
moja rzeźba, mój posąg to nakazał!
6 Usłyszałeś, zobacz to wszystko!
Czy wy nie powinniście o tym świadczyć?
Odtąd ogłaszam ci rzeczy nowe,
rzeczy tajemne, których nie znałeś.
7 Teraz zostały stworzone, a nie dawno temu,
przed dniem dzisiejszym o nich nie słyszałeś,
abyś nie powiedział: O, tak, wiedziałem o nich!
8 Ani nie słyszałeś, ani nie wiedziałeś,
ani twoje ucho nie otworzyło się wcześniej,
bo wiedziałem, że się sprzeniewierzysz,
bo od poczęcia zostałeś nazwany buntownikiem.
9 Przez wzgląd na swoje imię powściągam gniew
i dla Mojej chwały się powstrzymuję,
aby cię nie zgładzić.
10 Oczyszczę cię jednak, lecz nie jak srebro,
wypróbuję w piecu cierpienia.
11 Przez wzgląd na siebie, na siebie samego, to czynię,
bo czy mogę pozwolić się znieważać?
Mojej chwały nie oddam nikomu.
Cyrus, wybraniec Pana
12 Posłuchaj Mnie, Jakubie,
i Izraelu, którego wezwałem:
To Ja, Ja jestem pierwszy,
Ja też jestem ostatni.
13 To Moja ręka założyła fundamenty ziemi,
Moja prawica rozciągnęła niebiosa,
gdy je zawołam,
stawią się razem.
14 Zgromadźcie się wszyscy i posłuchajcie:
Czy ktoś z nich to zapowiedział?
Ten, którego Pan umiłował,
spełni Jego wolę wobec Babilonu,
jego ramię zaciąży na Chaldejczykach.
15 Ja, to Ja przemówiłem, Ja go wezwałem,
przyprowadziłem i zapewniłem mu
powodzenie na jego drodze.
16 Zbliżcie się do Mnie, posłuchajcie!
Od początku nie przemawiałem w ukryciu,
odkąd się to stało, Ja tam byłem.
– Teraz więc Pan, Bóg,
posłał mnie i swojego ducha.
Plany Pana wobec Jego ludu
17 Tak mówi Pan, twój Odkupiciel,
Święty Izraela:
Ja jestem Pan, twój Bóg,
który cię poucza, co pożyteczne
i prowadzi cię drogą, którą idziesz.
18 Gdybyś tylko zważał na Moje przykazania,
twój pokój byłby jak rzeka,
a twoja sprawiedliwość jak morskie fale.
19 Twój ród byłby jak piasek,
jak jego ziarenka potomkowie twego łona.
Twoje imię nie zostałoby wytępione
ani usunięte sprzed Mego oblicza!
Wezwanie do opuszczenia Babilonu
20 Wyjdźcie z Babilonu,
uciekajcie od Chaldejczyków!
Radosnym głosem ogłoście
i oznajmijcie,
rozgłaszajcie aż po krańce ziemi,
mówcie: Pan wykupił
swego sługę, Jakuba!
21 Nie odczuwali pragnienia,
gdy On prowadził ich przez pustynię.
Sprawił, że dla nich wytrysnęła woda ze skały
– rozłupał skałę i popłynęła woda.
22 Bezbożni nie zaznają pokoju – mówi Pan.