Czyny symboliczne
1 Doszło do mnie słowo Pana: 2 Synu człowieczy, mieszkasz w domu przekornym, gdzie mają oczy, żeby widzieć, a nie widzą. Mają uszy, żeby słyszeć, a nie słyszą, bo oni są domem buntowniczym. 3 Ty zaś, synu człowieczy, zrób sobie tobołek wygnańca i wyprowadź się w dzień, aby widzieli. Wyjdziesz ze swego miejsca na inne, aby zobaczyli. Może zobaczą, bo oni są domem buntowniczym. 4 W dzień, kiedy będą widzieli, wyniesiesz swój tobołek jako tobołek wygnańca. Ty zaś wyjdziesz wieczorem w ich obecności, jak wychodzą uprowadzeni. 5 Gdy będą patrzyli przebij sobie mur i wyjdź przez niego. 6 Włożysz tobołek na ramiona w ich obecności, wyjdziesz gdy zapadnie głęboka ciemność, zasłonisz swą twarz i nie będziesz widział kraju, ponieważ dałem cię jako znak dla domu Izraela.
7 I zrobiłem tak, jak mi nakazano. Mój tobołek, jako tobołek wygnańca, wyniosłem za dnia. Wieczorem ręką przebiłem sobie mur, wyszedłem, gdy zapadła głęboka ciemność, w ich obecności na barki włożyłem tobołek.
8 Rano doszło do mnie słowo Pana: 9 Synu człowieczy, czy mówił ci dom Izraela, dom przekorny: Co ty robisz? 10 Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia dotyczy księcia w Jerozolimie i całego domu Izraela – tych, którzy są w nich. 11 Mów: Ja jestem dla was znakiem. Jak ja uczyniłem, tak będzie im uczynione. Pójdą na wygnanie, w niewolę. 12 Książę, który jest pośród nich, gdy zapadnie głęboka ciemność, będzie niósł tobołek na ramionach, wyjdzie przez mur. Przebiją go, żeby wyjść przez niego. Zakryje swoją twarz i nie zobaczy tego kraju. 13 Zastawię na niego Moją sieć i zostanie schwytany w Moje sidło. Zaprowadzę go do Babilonu, ziemi Chaldejczyków, ale jej nie zobaczy i tam umrze. 14 Wszystkich zaś, którzy go otaczali, straż i wszystkie jego oddziały, rozpędzę na wszystkie strony i miecza na nich dobędę. 15 Poznają, że Ja jestem Panem, gdy ich rozproszę między narodami i rozrzucę ich po krajach. 16 Ale sprawię, że niewielu spośród nich ocaleje od miecza, głodu i zarazy, żeby opowiedzieli wszystkie swoje obrzydliwości narodom tam, dokąd przybędą, i poznają, że Ja jestem Panem.
17 Doszło do mnie słowo Pana: 18 Synu człowieczy, swój chleb będziesz jadł z drżeniem. Swoją wodę będziesz pił w trwodze i ze strachem. 19 Powiedz ludowi tego kraju: Tak mówi Pan Bóg mieszkańcom Jerozolimy w ziemi Izraela: W trwodze będą jedli swój chleb i w przygnębieniu będą pili swoją wodę, ponieważ ich kraj będzie pozbawiony swego bogactwa z powodu przemocy wszystkich, którzy w nim mieszkają. 20 Zamieszkałe miasta zostaną zniszczone, a kraj stanie się pustkowiem. I poznacie, że Ja jestem Panem.
Słowo Pana się urzeczywistni
21 Doszło do mnie słowo Pana: 22 Synu człowieczy, co ma znaczyć to wasze powiedzenie powtarzane na ziemi Izraela: Dni płyną, a każde widzenie zawodzi? 23 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Skończę z tym powiedzeniem i nie będą go więcej wypowiadać w Izraelu. Tak im powiedz: Przybliżyły się dni, spełni się każde widzenie, 24 bo nie będzie więcej żadnego daremnego widzenia i złudnej wróżby pośród domu Izraela, 25 gdyż Ja, Pan, mówię, a słowo, które wypowiadam, się spełnia, dłużej nie zwleka. Za waszych dni bowiem, domu przekorny, wypowiem słowo i je spełnię – wyrocznia Pana Boga.
26 Doszło do mnie słowo Pana: 27 Synu człowieczy, oto dom Izraela mówi: Widzenie, które on ma, jest na dalekie dni, na czasy odległe on prorokuje. 28 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Nie odwlecze się już dłużej żadne Moje słowo. Słowo, które wypowiem, spełni się – wyrocznia Pana Boga.
Czyny symboliczne
1 Doszło do mnie słowo Pana: 2 Synu człowieczy, mieszkasz w domu przekornym, gdzie mają oczy, żeby widzieć, a nie widzą. Mają uszy, żeby słyszeć, a nie słyszą, bo oni są domem buntowniczym. 3 Ty zaś, synu człowieczy, zrób sobie tobołek wygnańca i wyprowadź się w dzień, aby widzieli. Wyjdziesz ze swego miejsca na inne, aby zobaczyli. Może zobaczą, bo oni są domem buntowniczym. 4 W dzień, kiedy będą widzieli, wyniesiesz swój tobołek jako tobołek wygnańca. Ty zaś wyjdziesz wieczorem w ich obecności, jak wychodzą uprowadzeni. 5 Gdy będą patrzyli przebij sobie mur i wyjdź przez niego. 6 Włożysz tobołek na ramiona w ich obecności, wyjdziesz gdy zapadnie głęboka ciemność, zasłonisz swą twarz i nie będziesz widział kraju, ponieważ dałem cię jako znak dla domu Izraela.
7 I zrobiłem tak, jak mi nakazano. Mój tobołek, jako tobołek wygnańca, wyniosłem za dnia. Wieczorem ręką przebiłem sobie mur, wyszedłem, gdy zapadła głęboka ciemność, w ich obecności na barki włożyłem tobołek.
8 Rano doszło do mnie słowo Pana: 9 Synu człowieczy, czy mówił ci dom Izraela, dom przekorny: Co ty robisz? 10 Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia dotyczy księcia w Jerozolimie i całego domu Izraela – tych, którzy są w nich. 11 Mów: Ja jestem dla was znakiem. Jak ja uczyniłem, tak będzie im uczynione. Pójdą na wygnanie, w niewolę. 12 Książę, który jest pośród nich, gdy zapadnie głęboka ciemność, będzie niósł tobołek na ramionach, wyjdzie przez mur. Przebiją go, żeby wyjść przez niego. Zakryje swoją twarz i nie zobaczy tego kraju. 13 Zastawię na niego Moją sieć i zostanie schwytany w Moje sidło. Zaprowadzę go do Babilonu, ziemi Chaldejczyków, ale jej nie zobaczy i tam umrze. 14 Wszystkich zaś, którzy go otaczali, straż i wszystkie jego oddziały, rozpędzę na wszystkie strony i miecza na nich dobędę. 15 Poznają, że Ja jestem Panem, gdy ich rozproszę między narodami i rozrzucę ich po krajach. 16 Ale sprawię, że niewielu spośród nich ocaleje od miecza, głodu i zarazy, żeby opowiedzieli wszystkie swoje obrzydliwości narodom tam, dokąd przybędą, i poznają, że Ja jestem Panem.
17 Doszło do mnie słowo Pana: 18 Synu człowieczy, swój chleb będziesz jadł z drżeniem. Swoją wodę będziesz pił w trwodze i ze strachem. 19 Powiedz ludowi tego kraju: Tak mówi Pan Bóg mieszkańcom Jerozolimy w ziemi Izraela: W trwodze będą jedli swój chleb i w przygnębieniu będą pili swoją wodę, ponieważ ich kraj będzie pozbawiony swego bogactwa z powodu przemocy wszystkich, którzy w nim mieszkają. 20 Zamieszkałe miasta zostaną zniszczone, a kraj stanie się pustkowiem. I poznacie, że Ja jestem Panem.
Słowo Pana się urzeczywistni
21 Doszło do mnie słowo Pana: 22 Synu człowieczy, co ma znaczyć to wasze powiedzenie powtarzane na ziemi Izraela: Dni płyną, a każde widzenie zawodzi? 23 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Skończę z tym powiedzeniem i nie będą go więcej wypowiadać w Izraelu. Tak im powiedz: Przybliżyły się dni, spełni się każde widzenie, 24 bo nie będzie więcej żadnego daremnego widzenia i złudnej wróżby pośród domu Izraela, 25 gdyż Ja, Pan, mówię, a słowo, które wypowiadam, się spełnia, dłużej nie zwleka. Za waszych dni bowiem, domu przekorny, wypowiem słowo i je spełnię – wyrocznia Pana Boga.
26 Doszło do mnie słowo Pana: 27 Synu człowieczy, oto dom Izraela mówi: Widzenie, które on ma, jest na dalekie dni, na czasy odległe on prorokuje. 28 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Nie odwlecze się już dłużej żadne Moje słowo. Słowo, które wypowiem, spełni się – wyrocznia Pana Boga.