1 Oto Księga Przykazań Bożych i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy są jej wierni, żyć będą, a zginą ci, którzy od niej odchodzą.
2 Nawróć się, Jakubie, i trzymaj się jej! Idź w kierunku blasku jej światła! 3 Nie odstępuj swej chwały innemu, ani swoich przywilejów obcemu narodowi. 4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, gdyż znamy to, co się Bogu podoba!
Wezwanie do radości
Wygnanie
5 Odwagi, mój ludu! Ty jesteś pamiątką Izraela! 6 Nie dla zagłady zostaliście sprzedani poganom, ale dostaliście się w ręce nieprzyjaciół, gdyż pobudziliście Boga do gniewu. 7 Rozgniewaliście bowiem waszego Stwórcę, składając ofiary demonom, a nie Bogu. 8 Zapomnieliście o wiecznym Bogu, który was żywił! Zasmuciliście tę, która was wychowała – Jeruzalem!
Płacz Jerozolimy
9 Ujrzała ona bowiem przychodzący na was gniew Boży i powiedziała: Słuchajcie, sąsiadki Syjonu, Bóg zesłał na mnie wielką żałobę. 10 Zobaczyłam wygnanie moich synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził. 11 Wykarmiłam ich z radością, lecz odesłałam z płaczem i żałobą. 12 Niech nikt się nie cieszy, że jestem wdową i że zostałam opuszczona przez wielu! Pustkowiem stałam się z powodu grzechów mych dzieci, gdyż odstąpiły od Prawa Bożego. 13 Nie poznały Jego słusznych wyroków, nie kroczyły drogą Bożych przykazań i nie wstąpiły na ścieżki, wiodące do przyjęcia Jego sprawiedliwości. 14 Przyjdźcie więc sąsiadki Syjonu, wspomnijcie na wygnanie mych synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził. 15 Oto bowiem sprowadził na nich naród z daleka, naród bezwstydny, mówiący obcym językiem, który nie potrafił uszanować starca ani ulitować się nad dzieckiem. 16 Uprowadził wdowie umiłowanych synów, pozostawił ją samą, bez córek. 17 Ja zaś, jak mogę wam pomóc? 18 Ten, który sprowadził na was nieszczęścia, wyzwoli was z rąk waszych nieprzyjaciół. 19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś pozostanę samotna! 20 Zdjęłam szatę pokoju, a nałożyłam wór do mojej modlitwy. Będę głośno wzywać Odwiecznego przez wszystkie moje dni.
21 Odwagi, dzieci, wołajcie do Boga, On wyrwie was z mocy i z ręki nieprzyjaciół. 22 Z ufnością bowiem powierzyłam Odwiecznemu wasze wybawienie. Napełniła mnie już Jego radość z powodu miłosierdzia, jakie okaże wam wkrótce Odwieczny, wasz Wybawiciel. 23 Posłałam was w smutku i płaczu, lecz Bóg zwróci mi was w radości i weselu na wieki. 24 Jak bowiem sąsiadki Syjonu oglądały teraz wasze wygnanie, tak też ujrzą niebawem pochodzące od Boga wasze wybawienie, które nadejdzie w wielkiej chwale i blasku Odwiecznego. 25 Dzieci, znoście cierpliwie gniew, który przychodzi na was od Boga! Uciskał cię twój nieprzyjaciel, lecz wkrótce ujrzysz jego zagładę i staniesz na jego karku. 26 Oto moje delikatne dzieci musiały kroczyć po wyboistych drogach, zostały uprowadzone jak stado porwane przez wrogów.
27 Odwagi, dzieci! Wzywajcie Boga! Ten bowiem, który zesłał to na was, będzie o was pamiętał. 28 Jak niegdyś skłaniałyście się ku odstępstwu od Boga, tak teraz, powróciwszy do Niego, szukajcie go dziesięć razy bardziej. 29 Ten bowiem, który zesłał na was te nieszczęścia, sprowadzi na was wieczną radość wraz z waszym zbawieniem.
Nadzieja obiecana Jerozolimie
30 Odwagi, Jeruzalem! Ten, który dał ci imię, On ciebie pocieszy. 31 Biedni będą ci, którzy cię uciskali i radowali się z twojego upadku! 32 Biedne miasta, w których niewolnikami były twe dzieci! Biedne to miasto, które przyjęło twoich synów! 33 Podobnie bowiem jak radowało się z twojego upadku i cieszyło się z twojego zniszczenia, tak też smucić się będzie własnym spustoszeniem. 34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a jego pycha zamieni się w żałobę. 35 Spadnie na nie bowiem ogień, zesłany od Odwiecznego, na wiele dni i na długi czas zamieszkają w nim demony. 36 Spójrz na wschód, Jeruzalem! Zobacz radość, która do ciebie przychodzi od Boga! 37 Oto przybywają twoi synowie, których posłałaś, wracają od wschodu do zachodu, zgromadzeni słowem Świętego, ciesząc się chwałą Boga.
1 Oto Księga Przykazań Bożych i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy są jej wierni, żyć będą, a zginą ci, którzy od niej odchodzą.
2 Nawróć się, Jakubie, i trzymaj się jej! Idź w kierunku blasku jej światła! 3 Nie odstępuj swej chwały innemu, ani swoich przywilejów obcemu narodowi. 4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, gdyż znamy to, co się Bogu podoba!
Wezwanie do radości
Wygnanie
5 Odwagi, mój ludu! Ty jesteś pamiątką Izraela! 6 Nie dla zagłady zostaliście sprzedani poganom, ale dostaliście się w ręce nieprzyjaciół, gdyż pobudziliście Boga do gniewu. 7 Rozgniewaliście bowiem waszego Stwórcę, składając ofiary demonom, a nie Bogu. 8 Zapomnieliście o wiecznym Bogu, który was żywił! Zasmuciliście tę, która was wychowała – Jeruzalem!
Płacz Jerozolimy
9 Ujrzała ona bowiem przychodzący na was gniew Boży i powiedziała: Słuchajcie, sąsiadki Syjonu, Bóg zesłał na mnie wielką żałobę. 10 Zobaczyłam wygnanie moich synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził. 11 Wykarmiłam ich z radością, lecz odesłałam z płaczem i żałobą. 12 Niech nikt się nie cieszy, że jestem wdową i że zostałam opuszczona przez wielu! Pustkowiem stałam się z powodu grzechów mych dzieci, gdyż odstąpiły od Prawa Bożego. 13 Nie poznały Jego słusznych wyroków, nie kroczyły drogą Bożych przykazań i nie wstąpiły na ścieżki, wiodące do przyjęcia Jego sprawiedliwości. 14 Przyjdźcie więc sąsiadki Syjonu, wspomnijcie na wygnanie mych synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził. 15 Oto bowiem sprowadził na nich naród z daleka, naród bezwstydny, mówiący obcym językiem, który nie potrafił uszanować starca ani ulitować się nad dzieckiem. 16 Uprowadził wdowie umiłowanych synów, pozostawił ją samą, bez córek. 17 Ja zaś, jak mogę wam pomóc? 18 Ten, który sprowadził na was nieszczęścia, wyzwoli was z rąk waszych nieprzyjaciół. 19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś pozostanę samotna! 20 Zdjęłam szatę pokoju, a nałożyłam wór do mojej modlitwy. Będę głośno wzywać Odwiecznego przez wszystkie moje dni.
21 Odwagi, dzieci, wołajcie do Boga, On wyrwie was z mocy i z ręki nieprzyjaciół. 22 Z ufnością bowiem powierzyłam Odwiecznemu wasze wybawienie. Napełniła mnie już Jego radość z powodu miłosierdzia, jakie okaże wam wkrótce Odwieczny, wasz Wybawiciel. 23 Posłałam was w smutku i płaczu, lecz Bóg zwróci mi was w radości i weselu na wieki. 24 Jak bowiem sąsiadki Syjonu oglądały teraz wasze wygnanie, tak też ujrzą niebawem pochodzące od Boga wasze wybawienie, które nadejdzie w wielkiej chwale i blasku Odwiecznego. 25 Dzieci, znoście cierpliwie gniew, który przychodzi na was od Boga! Uciskał cię twój nieprzyjaciel, lecz wkrótce ujrzysz jego zagładę i staniesz na jego karku. 26 Oto moje delikatne dzieci musiały kroczyć po wyboistych drogach, zostały uprowadzone jak stado porwane przez wrogów.
27 Odwagi, dzieci! Wzywajcie Boga! Ten bowiem, który zesłał to na was, będzie o was pamiętał. 28 Jak niegdyś skłaniałyście się ku odstępstwu od Boga, tak teraz, powróciwszy do Niego, szukajcie go dziesięć razy bardziej. 29 Ten bowiem, który zesłał na was te nieszczęścia, sprowadzi na was wieczną radość wraz z waszym zbawieniem.
Nadzieja obiecana Jerozolimie
30 Odwagi, Jeruzalem! Ten, który dał ci imię, On ciebie pocieszy. 31 Biedni będą ci, którzy cię uciskali i radowali się z twojego upadku! 32 Biedne miasta, w których niewolnikami były twe dzieci! Biedne to miasto, które przyjęło twoich synów! 33 Podobnie bowiem jak radowało się z twojego upadku i cieszyło się z twojego zniszczenia, tak też smucić się będzie własnym spustoszeniem. 34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a jego pycha zamieni się w żałobę. 35 Spadnie na nie bowiem ogień, zesłany od Odwiecznego, na wiele dni i na długi czas zamieszkają w nim demony. 36 Spójrz na wschód, Jeruzalem! Zobacz radość, która do ciebie przychodzi od Boga! 37 Oto przybywają twoi synowie, których posłałaś, wracają od wschodu do zachodu, zgromadzeni słowem Świętego, ciesząc się chwałą Boga.