1 Jehoszafat spoczął przy swoich przodkach i przy swoich przodkach został pochowany w Mieście Dawida, a panowanie po nim objął jego syn, Joram. 2 Jego braćmi byli synowie Jehoszafata: Azariasz, Jechiel, Zachariasz, Azariasz, Mikael i Szefatiasz. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla Judy. 3 A ojciec dał im mnóstwo darów ze srebra, złota, drogocenne przedmioty oraz warowne miasta w Judzie, ale królestwo dał Joramowi, ponieważ on był pierworodnym.
4 Gdy Joram przejął królestwo swego ojca i się umocnił, pozabijał mieczem wszystkich swych braci, a także niektórych książąt Izraela. 5 Joram miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, i królował w Jerozolimie osiem lat. 6 Postępował drogą królów Izraela, tak jak to czynił ród Achaba, ponieważ jego żoną była córka Achaba; i czynił to, co złe w oczach Pana. 7 Pan nie chciał jednak zniszczyć domu Dawida ze względu na przymierze, które zawarł z Dawidem, powiedział bowiem, że na zawsze pozostawi pochodnię dla niego i dla jego synów.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod władzy Judy i ustanowili nad sobą króla. 9 Joram wyruszył ze swymi dowódcami, a z nim wszystkie rydwany. I powstał w nocy i uderzył na Edomitów, którzy otaczali jego i dowódców rydwanów. 10 Wyzwolili się więc Edomici spod władzy Judy aż do dziś. W tym czasie wyzwoliła się również Libna spod jego władzy, ponieważ opuścił Pana, Boga swych ojców. 11 On także sporządził wyżyny w górach Judy, doprowadził do nierządu mieszkańców Jerozolimy i zwiódł Judę.
12 I doszło do niego pismo od Eliasza, proroka, takiej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego przodka: Nie postępowałeś drogami Jehoszafata, twego ojca, ani drogami Asy, króla Judy, 13 lecz postępowałeś drogą królów Izraela, a Judę i mieszkańców Jerozolimy doprowadziłeś do uprawiania takiego nierządu, jaki uprawiał dom Achaba, a także pozabijałeś swych braci, ród twego ojca – lepszych od ciebie. 14 Dlatego też Pan potężnym ciosem uderzy w twój lud, twoich synów, twe żony i we wszystko, co posiadasz; 15 a ciebie dotknie ciężką chorobą, chorobą wnętrzności, które w tej chorobie będą z ciebie wychodzić przez wiele dni.
16 I Pan pobudził przeciwko Joramowi ducha Filistynów i Arabów, którzy byli w pobliżu Kuszytów. 17 Wystąpili przeciwko Judejczykom, zdobyli ich ziemię i zagarnęli wszystkie dobra znalezione w domu króla, uprowadzili także jego synów i jego żony. I nie pozostał mu żaden syn, tylko najmłodszy, Jehoachaz. 18 Po tym wszystkim Pan poraził jego wnętrzności nieuleczalną chorobą. 19 I tak było dzień w dzień. A po dwóch latach, gdy nadszedł koniec czasu, z powodu tej choroby wyszły z niego wnętrzności i umarł w wielkich cierpieniach. Jednak lud nie sprawił mu takiego ognia, jaki sprawiał dla jego ojców. 20 Miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, a królował w Jerozolimie osiem lat. I odszedł nieopłakiwany. Został pochowany w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.
1 Jehoszafat spoczął przy swoich przodkach i przy swoich przodkach został pochowany w Mieście Dawida, a panowanie po nim objął jego syn, Joram. 2 Jego braćmi byli synowie Jehoszafata: Azariasz, Jechiel, Zachariasz, Azariasz, Mikael i Szefatiasz. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla Judy. 3 A ojciec dał im mnóstwo darów ze srebra, złota, drogocenne przedmioty oraz warowne miasta w Judzie, ale królestwo dał Joramowi, ponieważ on był pierworodnym.
4 Gdy Joram przejął królestwo swego ojca i się umocnił, pozabijał mieczem wszystkich swych braci, a także niektórych książąt Izraela. 5 Joram miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, i królował w Jerozolimie osiem lat. 6 Postępował drogą królów Izraela, tak jak to czynił ród Achaba, ponieważ jego żoną była córka Achaba; i czynił to, co złe w oczach Pana. 7 Pan nie chciał jednak zniszczyć domu Dawida ze względu na przymierze, które zawarł z Dawidem, powiedział bowiem, że na zawsze pozostawi pochodnię dla niego i dla jego synów.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod władzy Judy i ustanowili nad sobą króla. 9 Joram wyruszył ze swymi dowódcami, a z nim wszystkie rydwany. I powstał w nocy i uderzył na Edomitów, którzy otaczali jego i dowódców rydwanów. 10 Wyzwolili się więc Edomici spod władzy Judy aż do dziś. W tym czasie wyzwoliła się również Libna spod jego władzy, ponieważ opuścił Pana, Boga swych ojców. 11 On także sporządził wyżyny w górach Judy, doprowadził do nierządu mieszkańców Jerozolimy i zwiódł Judę.
12 I doszło do niego pismo od Eliasza, proroka, takiej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego przodka: Nie postępowałeś drogami Jehoszafata, twego ojca, ani drogami Asy, króla Judy, 13 lecz postępowałeś drogą królów Izraela, a Judę i mieszkańców Jerozolimy doprowadziłeś do uprawiania takiego nierządu, jaki uprawiał dom Achaba, a także pozabijałeś swych braci, ród twego ojca – lepszych od ciebie. 14 Dlatego też Pan potężnym ciosem uderzy w twój lud, twoich synów, twe żony i we wszystko, co posiadasz; 15 a ciebie dotknie ciężką chorobą, chorobą wnętrzności, które w tej chorobie będą z ciebie wychodzić przez wiele dni.
16 I Pan pobudził przeciwko Joramowi ducha Filistynów i Arabów, którzy byli w pobliżu Kuszytów. 17 Wystąpili przeciwko Judejczykom, zdobyli ich ziemię i zagarnęli wszystkie dobra znalezione w domu króla, uprowadzili także jego synów i jego żony. I nie pozostał mu żaden syn, tylko najmłodszy, Jehoachaz. 18 Po tym wszystkim Pan poraził jego wnętrzności nieuleczalną chorobą. 19 I tak było dzień w dzień. A po dwóch latach, gdy nadszedł koniec czasu, z powodu tej choroby wyszły z niego wnętrzności i umarł w wielkich cierpieniach. Jednak lud nie sprawił mu takiego ognia, jaki sprawiał dla jego ojców. 20 Miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, a królował w Jerozolimie osiem lat. I odszedł nieopłakiwany. Został pochowany w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.