1 Dlatego nie zwlekając dłużej, postanowiliśmy sami pozostać w Atenach. 2 Wysłaliśmy też Tymoteusza, naszego brata i współpracownika Bożego w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, aby was utwierdził i umocnił w waszej wierze, 3 żeby się nikt nie zachwiał wśród tych ucisków. Wiecie bowiem, że do tego zostaliśmy przeznaczeni. 4 Gdy byliśmy u was, zapowiadaliśmy wam przecież, że będziemy prześladowani, i jak wiecie, tak się stało. 5 Dlatego ja, nie zwlekając już dłużej, posłałem go, aby rozeznał się w waszej wierze, czy przypadkiem nie zwiódł was kusiciel i czy nasz trud nie był daremny.
6 Teraz zaś Tymoteusz wrócił od was z dobrą nowiną o waszej wierze i miłości, i o tym, że cały czas zachowujecie o nas dobrą pamięć i bardzo pragniecie nas zobaczyć, podobnie jak my was. 7 Dlatego, bracia, zostaliśmy pocieszeni dzięki wam przez waszą wiarę we wszelkich naszych potrzebach i uciskach. 8 Teraz bowiem ożyliśmy, skoro wy trwacie w Panu. 9 Jak więc możemy podziękować Bogu za was z powodu wielkiej radości, jaką mamy dzięki wam przed naszym Bogiem, 10 gdy dniem i nocą modlimy się żarliwie, aby móc was zobaczyć i uzupełnić braki waszej wiary?
11 Niech sam Bóg, nasz Ojciec i nasz Pan Jezus, utoruje naszą drogę do was. 12 Was natomiast niech Pan uzdolni do coraz większej i bardziej obfitej miłości wzajemnej i do wszystkich, takiej, jaką my mamy do was, 13 żeby wasze serca zostały umocnione jako nienaganne w świętości przed naszym Bogiem i Ojcem, na przyjście naszego Pana Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.
1 Dlatego nie zwlekając dłużej, postanowiliśmy sami pozostać w Atenach. 2 Wysłaliśmy też Tymoteusza, naszego brata i współpracownika Bożego w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, aby was utwierdził i umocnił w waszej wierze, 3 żeby się nikt nie zachwiał wśród tych ucisków. Wiecie bowiem, że do tego zostaliśmy przeznaczeni. 4 Gdy byliśmy u was, zapowiadaliśmy wam przecież, że będziemy prześladowani, i jak wiecie, tak się stało. 5 Dlatego ja, nie zwlekając już dłużej, posłałem go, aby rozeznał się w waszej wierze, czy przypadkiem nie zwiódł was kusiciel i czy nasz trud nie był daremny.
6 Teraz zaś Tymoteusz wrócił od was z dobrą nowiną o waszej wierze i miłości, i o tym, że cały czas zachowujecie o nas dobrą pamięć i bardzo pragniecie nas zobaczyć, podobnie jak my was. 7 Dlatego, bracia, zostaliśmy pocieszeni dzięki wam przez waszą wiarę we wszelkich naszych potrzebach i uciskach. 8 Teraz bowiem ożyliśmy, skoro wy trwacie w Panu. 9 Jak więc możemy podziękować Bogu za was z powodu wielkiej radości, jaką mamy dzięki wam przed naszym Bogiem, 10 gdy dniem i nocą modlimy się żarliwie, aby móc was zobaczyć i uzupełnić braki waszej wiary?
11 Niech sam Bóg, nasz Ojciec i nasz Pan Jezus, utoruje naszą drogę do was. 12 Was natomiast niech Pan uzdolni do coraz większej i bardziej obfitej miłości wzajemnej i do wszystkich, takiej, jaką my mamy do was, 13 żeby wasze serca zostały umocnione jako nienaganne w świętości przed naszym Bogiem i Ojcem, na przyjście naszego Pana Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.