Pochwała Rzymian
1 Juda usłyszał o sławie, jaką cieszą się Rzymianie, że są bardzo potężni i okazują przychylność wszystkim, którzy do nich się przyłączają. Zawierają też przyjaźń z każdym, kto się do nich zwróci, gdyż są bardzo potężni. 2 Opowiadano mu o wojnach i mężnych czynach, których dokonali wśród Galatów, że ich opanowali i zmusili do płacenia podatku, 3 a także o tym, co uczynili w Hiszpanii, aby opanować tam kopalnie srebra i złota. 4 Jak dzięki swej roztropności i cierpliwości zawładnęli każdym miejscem, choćby znajdowało się bardzo daleko od nich; jak pokonali królów, którzy wyruszyli przeciwko nim z krańców ziemi, i zadali im wielką klęskę – pozostali zaś składają im daninę każdego roku; 5 jak zmiażdżyli w walce i podporządkowali sobie królów greckich, Filipa i Perseusza, wraz z innymi, którzy przeciwko nim powstali; 6 jak Antioch, wielki król Azji, wyruszył przeciwko nim do walki i chociaż miał sto dwadzieścia słoni, konnicę, rydwany bojowe i bardzo liczne wojsko, został przez nich pokonany. 7 Wzięli go żywego i zarządzili, by on i jego następcy płacili wielką daninę i przekazywali zakładników. Musiał też zrzec się 8 swoich najpiękniejszych krain: Indii, Medii i Lidii, które następnie przekazali królowi Eumenesowi. 9 Gdy mieszkańcy Hellady zamierzali wyruszyć, aby ich wytępić, 10 a Rzymianie dowiedzieli się o tym, posłali do nich jednego wodza, który walczył przeciwko nim tak, że padło wielu spośród nich. Wzięli też do niewoli ich żony i dzieci, złupili i opanowali ich ziemie, a twierdze zniszczyli. Tak uczynili z nich niewolników aż po dzień dzisiejszy. 11 Pozostałe zaś królestwa i wyspy, które im się niegdyś oparły, zniszczyli i podbili. Ze swoimi przyjaciółmi natomiast i z tymi, którzy im zaufali, zachowywali przyjaźń. 12 Zawładnęli królestwami bliskimi i dalekimi, a kto usłyszał ich imię, wpadał w przerażenie. 13 Ci zaś, którym chcieli dopomóc, aby królowali, stawali się królami, a tych, których chcieli usunąć, usuwali. Tak doszli do wielkiej potęgi. 14 W tych wszystkich okolicznościach ani jeden nie nałożył sobie diademu, ani nie założył purpury, aby się nią pysznić. 15 Ustanowili sobie senat i każdego dnia trzystu dwudziestu członków obraduje nad tym wszystkim, co dotyczy porządkowania spraw ludu. 16 Każdego roku powierzają jednemu człowiekowi władzę nad sobą i panowanie nad całą ich ziemią. Temu jednemu wszyscy są posłuszni i nie ma wśród nich zazdrości ani zawiści.
Przymierze Żydów z Rzymianami
17 Juda wybrał Eupolemosa, syna Jana, który był synem Akkosa, oraz Jazona, syna Eleazara, i posłał ich do Rzymu, aby zawarli przyjaźń i sojusz, 18 i aby Rzymianie zdjęli z nich jarzmo. Było bowiem widać, że królestwo greckie zamierza zniewolić Izraela. 19 Udali się więc do Rzymu, a droga była bardzo daleka, weszli do senatu i przemówili: 20 Juda Machabeusz, jego bracia i lud żydowski przysłali nas tu, aby zawrzeć z wami przymierze i pokój. Pragniemy też, abyście zaliczyli nas do waszych sprzymierzeńców i przyjaciół. 21 Słowa te spodobały się Rzymianom. 22 To jest zaś odpis listu, który wypisano na tablicach z brązu i posłano do Jeruzalem, aby były tam wśród nich pamiątką pokoju i przymierza:
23 Niech się dzieje dobrze Rzymianom i narodowi żydowskiemu na morzu i na lądzie na wieki! Miecz i nieprzyjaciel niech będą daleko od nich. 24 Gdyby jednak wszczęto wojnę przeciwko Rzymowi albo któremukolwiek z jego sojuszników na całym obszarze ich panowania, 25 wówczas naród żydowski będzie walczył wspólnie całym sercem, jeśli mu tylko pozwolą okoliczności. 26 Walczącym wrogom nie dadzą ani nie przygotują żywności, broni, pieniędzy, okrętów – zgodnie z decyzją Rzymu. Zachowają swoje zobowiązania i nie wezmą nic w zamian. 27 Podobnie też, gdy zostanie wzniecona wojna przeciwko narodowi żydowskiemu, Rzymianie będą chętnie wspólnie walczyli, jeśli im tylko pozwolą okoliczności. 28 Walczącym wrogom nie dostarczą żywności, broni, pieniędzy, okrętów – zgodnie z decyzją Rzymu. Zachowają te zobowiązania bez podstępu. 29 Według tych słów Rzymianie zawierają sojusz z ludem żydowskim. 30 Jeśli zaś po tych słowach jedni albo drudzy chcieliby coś dodać albo ująć, niech to zrobią zgodnie z ich upodobaniem. Cokolwiek dodadzą albo odejmą będzie zobowiązujące.
31 Gdy zaś idzie o niegodziwości, których król Demetriusz dopuścił się przeciwko nim, napisaliśmy mu: Dlaczego zwiększasz jarzmo wobec Żydów, naszych przyjaciół i sprzymierzeńców? 32 Jeśli jeszcze raz poskarżą się na ciebie, postąpimy sprawiedliwie i będziemy walczyć z tobą na morzu i na lądzie.
Pochwała Rzymian
1 Juda usłyszał o sławie, jaką cieszą się Rzymianie, że są bardzo potężni i okazują przychylność wszystkim, którzy do nich się przyłączają. Zawierają też przyjaźń z każdym, kto się do nich zwróci, gdyż są bardzo potężni. 2 Opowiadano mu o wojnach i mężnych czynach, których dokonali wśród Galatów, że ich opanowali i zmusili do płacenia podatku, 3 a także o tym, co uczynili w Hiszpanii, aby opanować tam kopalnie srebra i złota. 4 Jak dzięki swej roztropności i cierpliwości zawładnęli każdym miejscem, choćby znajdowało się bardzo daleko od nich; jak pokonali królów, którzy wyruszyli przeciwko nim z krańców ziemi, i zadali im wielką klęskę – pozostali zaś składają im daninę każdego roku; 5 jak zmiażdżyli w walce i podporządkowali sobie królów greckich, Filipa i Perseusza, wraz z innymi, którzy przeciwko nim powstali; 6 jak Antioch, wielki król Azji, wyruszył przeciwko nim do walki i chociaż miał sto dwadzieścia słoni, konnicę, rydwany bojowe i bardzo liczne wojsko, został przez nich pokonany. 7 Wzięli go żywego i zarządzili, by on i jego następcy płacili wielką daninę i przekazywali zakładników. Musiał też zrzec się 8 swoich najpiękniejszych krain: Indii, Medii i Lidii, które następnie przekazali królowi Eumenesowi. 9 Gdy mieszkańcy Hellady zamierzali wyruszyć, aby ich wytępić, 10 a Rzymianie dowiedzieli się o tym, posłali do nich jednego wodza, który walczył przeciwko nim tak, że padło wielu spośród nich. Wzięli też do niewoli ich żony i dzieci, złupili i opanowali ich ziemie, a twierdze zniszczyli. Tak uczynili z nich niewolników aż po dzień dzisiejszy. 11 Pozostałe zaś królestwa i wyspy, które im się niegdyś oparły, zniszczyli i podbili. Ze swoimi przyjaciółmi natomiast i z tymi, którzy im zaufali, zachowywali przyjaźń. 12 Zawładnęli królestwami bliskimi i dalekimi, a kto usłyszał ich imię, wpadał w przerażenie. 13 Ci zaś, którym chcieli dopomóc, aby królowali, stawali się królami, a tych, których chcieli usunąć, usuwali. Tak doszli do wielkiej potęgi. 14 W tych wszystkich okolicznościach ani jeden nie nałożył sobie diademu, ani nie założył purpury, aby się nią pysznić. 15 Ustanowili sobie senat i każdego dnia trzystu dwudziestu członków obraduje nad tym wszystkim, co dotyczy porządkowania spraw ludu. 16 Każdego roku powierzają jednemu człowiekowi władzę nad sobą i panowanie nad całą ich ziemią. Temu jednemu wszyscy są posłuszni i nie ma wśród nich zazdrości ani zawiści.
Przymierze Żydów z Rzymianami
17 Juda wybrał Eupolemosa, syna Jana, który był synem Akkosa, oraz Jazona, syna Eleazara, i posłał ich do Rzymu, aby zawarli przyjaźń i sojusz, 18 i aby Rzymianie zdjęli z nich jarzmo. Było bowiem widać, że królestwo greckie zamierza zniewolić Izraela. 19 Udali się więc do Rzymu, a droga była bardzo daleka, weszli do senatu i przemówili: 20 Juda Machabeusz, jego bracia i lud żydowski przysłali nas tu, aby zawrzeć z wami przymierze i pokój. Pragniemy też, abyście zaliczyli nas do waszych sprzymierzeńców i przyjaciół. 21 Słowa te spodobały się Rzymianom. 22 To jest zaś odpis listu, który wypisano na tablicach z brązu i posłano do Jeruzalem, aby były tam wśród nich pamiątką pokoju i przymierza:
23 Niech się dzieje dobrze Rzymianom i narodowi żydowskiemu na morzu i na lądzie na wieki! Miecz i nieprzyjaciel niech będą daleko od nich. 24 Gdyby jednak wszczęto wojnę przeciwko Rzymowi albo któremukolwiek z jego sojuszników na całym obszarze ich panowania, 25 wówczas naród żydowski będzie walczył wspólnie całym sercem, jeśli mu tylko pozwolą okoliczności. 26 Walczącym wrogom nie dadzą ani nie przygotują żywności, broni, pieniędzy, okrętów – zgodnie z decyzją Rzymu. Zachowają swoje zobowiązania i nie wezmą nic w zamian. 27 Podobnie też, gdy zostanie wzniecona wojna przeciwko narodowi żydowskiemu, Rzymianie będą chętnie wspólnie walczyli, jeśli im tylko pozwolą okoliczności. 28 Walczącym wrogom nie dostarczą żywności, broni, pieniędzy, okrętów – zgodnie z decyzją Rzymu. Zachowają te zobowiązania bez podstępu. 29 Według tych słów Rzymianie zawierają sojusz z ludem żydowskim. 30 Jeśli zaś po tych słowach jedni albo drudzy chcieliby coś dodać albo ująć, niech to zrobią zgodnie z ich upodobaniem. Cokolwiek dodadzą albo odejmą będzie zobowiązujące.
31 Gdy zaś idzie o niegodziwości, których król Demetriusz dopuścił się przeciwko nim, napisaliśmy mu: Dlaczego zwiększasz jarzmo wobec Żydów, naszych przyjaciół i sprzymierzeńców? 32 Jeśli jeszcze raz poskarżą się na ciebie, postąpimy sprawiedliwie i będziemy walczyć z tobą na morzu i na lądzie.