Przywileje Antiocha VII
1 Antioch, syn Demetriusza, wysłał z wysp morskich list do Szymona, kapłana i etnarchy Żydów, i całego narodu. 2 Był on tej treści:
Król Antioch Szymonowi, wielkiemu kapłanowi i etnarsze, oraz narodowi żydowskiemu, pozdrowienie! 3 Ponieważ pewni niegodziwcy opanowali królestwo moich ojców, chciałbym je odzyskać i przywrócić do takiego stanu, w jakim było przedtem. Zebrałem więc mnóstwo wojska i przygotowałem okręty wojenne. 4 Chcę bowiem wylądować w kraju, aby ukarać tych, którzy zniszczyli naszą ziemię i spustoszyli wiele miast w moim królestwie.
5 Teraz więc potwierdzam ci wszelkie zwolnienia od podatków, które przyznali tobie poprzedni królowie, oraz od wszystkich innych opłat, z których cię zwolnili. 6 Zezwalam ci także bić własną monetę, która będzie pieniądzem w twoim kraju. 7 Jeruzalem zaś i świątynia niech będą wolne. Wszelka broń, którą przygotowałeś, i twierdze, które zbudowałeś i którymi władasz, niech pozostaną twoje. 8 Wszystkie długi wobec króla oraz przyszłe należności królewskie odtąd i po wszystkie czasy są ci darowane. 9 Skoro tylko zapanujemy nad naszym królestwem, uczcimy ciebie, twój naród i świątynię wielkimi honorami, aby wasza chwała była znana na całej ziemi.
Walka Antiocha VII z Tryfonem
10 W sto siedemdziesiątym czwartym roku Antioch wyruszył do ziemi swoich przodków. Wszystkie wojska zebrały się przy nim, tak że tylko nieliczni ludzie pozostali przy Tryfonie. 11 Antioch ścigał go, a ten uciekając przybył do Dory, która znajduje się nad morzem. 12 Wiedział bowiem, że spadły na niego nieszczęścia i że wojsko go opuściło. 13 Wtedy Antioch rozbił obóz pod Dorą, a razem z nim sto dwadzieścia tysięcy żołnierzy oraz osiem tysięcy jeźdźców. 14 Otoczył miasto, podczas gdy okręty ustawiły się od strony morza. Osaczył więc miasto od lądu i morza i nie pozwalał nikomu ani wyjść, ani wejść.
Potwierdzenie przymierza z Rzymem
15 Wówczas z Rzymu przybył Numeniusz z towarzyszami, którzy mieli listy do królów i do krajów, następującej treści:
16 Lucjusz, konsul Rzymian, królowi Ptolemeuszowi, pozdrowienie! 17 Nasi przyjaciele i sprzymierzeńcy, posłowie żydowscy, wysłani przez arcykapłana Szymona i lud żydowski, przybyli do nas, aby odnowić istniejącą od dawna przyjaźń i przymierze. 18 Przynieśli także złotą tarczę o wadze tysiąca min. 19 Spodobało się więc nam napisać do królów i do krajów, aby nie próbowali uczynić im nic złego, aby nie walczyli przeciwko nim, ich miastom i krajowi, i nie zawierali przymierza z tymi, którzy toczą z nimi wojnę. 20 Postanowiliśmy zatem przyjąć od nich tarczę. 21 Jeśli zaś jacyś przestępcy uciekną z ich kraju do was, wydajcie ich arcykapłanowi Szymonowi, aby osądził ich według swego prawa.
22 To samo napisał do króla Demetriusza, Attalosa, Ariaratesa i Arsakesa 23 i do wszystkich krajów: do Sampsamy i Spartan, do Delos, Mindos, Sykionu, Karii, Samos, Pamfilii, Licji, Halikarnasu, Rodos, Faselis, Kos, Side, Arados, Gortyny, Knidos, Cypru i Cyreny. 24 Odpis zaś tych listów sporządzili dla arcykapłana Szymona.
Konflikt między Szymonem i Antiochem VII
25 Król Antioch natomiast oblegał Dorę z obydwu stron. Ciągle podprowadzał do niej oddziały, sporządzał machiny oblężnicze i tak osaczył Tryfona, że nikt nie mógł ani wyjść, ani wejść.
26 Szymon zaś przysłał mu do pomocy dwa tysiące doborowych żołnierzy, a także srebro, złoto i odpowiednie uzbrojenie. 27 On jednak nie chciał ich przyjąć, co więcej, odwołał wszystko, co mu wcześniej przyrzekł, i stał się jego wrogiem. 28 Posłał też do niego Atenobiusza, jednego ze swoich przyjaciół, aby podczas rozmowy z nim oświadczył: Okupujecie Joppę, Gezer i twierdzę w Jeruzalem, które są miastami mojego królestwa. 29 Spustoszyliście ich okolice i wyrządziliście w kraju wiele krzywd. Nadto opanowaliście wiele innych miejscowości w moim królestwie. 30 Teraz więc oddajcie miasta, które zabraliście, i podatki z miejsc, którymi zawładnęliście poza granicami Judei, 31 albo dajcie za nie pięćset talentów srebra, a za zniszczenia, które spowodowaliście, i podatki za miasta, dalsze pięćset talentów. Jeśli tego nie uczynicie, to przyjdziemy i będziemy z wami walczyć.
32 Gdy Atenobiusz, przyjaciel króla, przybył do Jeruzalem, zdumiał się, widząc bogactwo Szymona – złote i srebrne naczynia i wielki przepych. Obwieścił mu jednak słowa króla. 33 Szymon zaś w odpowiedzi zwrócił się do niego: Nie przywłaszczyliśmy sobie cudzej ziemi ani nie przejęliśmy cudzej własności, a jedynie dziedzictwo naszych ojców, które w pewnym czasie zostało niesprawiedliwie zajęte przez naszych nieprzyjaciół. 34 My jednak, korzystając z okazji, odzyskaliśmy dziedzictwo naszych ojców. 35 Co do Joppy i Gezer, których się domagasz, to wyrządziły one wiele krzywd naszemu ludowi i krajowi. Damy więc za nie sto talentów. 36 Atenobiusz nie odpowiedział na to ani słowa i z gniewem powrócił do króla. Przekazał mu te słowa i opowiedział o bogactwie Szymona i o wszystkim, co widział. Wtedy król bardzo się rozgniewał.
Antioch posyła Kendebajosa przeciwko Żydom
37 Tryfon tymczasem wsiadł na okręt i uciekł do Ortozji. 38 Król zaś ustanowił Kendebajosa zastępcą dowódcy okręgu nadmorskiego, przekazując mu piechotę i jazdę. 39 Rozkazał mu rozbić obóz na granicy z Judeą i odbudować Kedron, umocnić jego bramy i walczyć z ludnością. Król natomiast ruszył w pościg za Tryfonem. 40 Wtedy Kendebajos udał się do Jamnii i zaczął nękać lud: wkraczał do Judei, brał ludzi do niewoli i zabijał. 41 Po odbudowaniu Kedronu umieścił tam jeźdźców oraz pieszych, którzy zgodnie z rozkazem króla mieli urządzać wypady, przemierzając drogi Judei.
Przywileje Antiocha VII
1 Antioch, syn Demetriusza, wysłał z wysp morskich list do Szymona, kapłana i etnarchy Żydów, i całego narodu. 2 Był on tej treści:
Król Antioch Szymonowi, wielkiemu kapłanowi i etnarsze, oraz narodowi żydowskiemu, pozdrowienie! 3 Ponieważ pewni niegodziwcy opanowali królestwo moich ojców, chciałbym je odzyskać i przywrócić do takiego stanu, w jakim było przedtem. Zebrałem więc mnóstwo wojska i przygotowałem okręty wojenne. 4 Chcę bowiem wylądować w kraju, aby ukarać tych, którzy zniszczyli naszą ziemię i spustoszyli wiele miast w moim królestwie.
5 Teraz więc potwierdzam ci wszelkie zwolnienia od podatków, które przyznali tobie poprzedni królowie, oraz od wszystkich innych opłat, z których cię zwolnili. 6 Zezwalam ci także bić własną monetę, która będzie pieniądzem w twoim kraju. 7 Jeruzalem zaś i świątynia niech będą wolne. Wszelka broń, którą przygotowałeś, i twierdze, które zbudowałeś i którymi władasz, niech pozostaną twoje. 8 Wszystkie długi wobec króla oraz przyszłe należności królewskie odtąd i po wszystkie czasy są ci darowane. 9 Skoro tylko zapanujemy nad naszym królestwem, uczcimy ciebie, twój naród i świątynię wielkimi honorami, aby wasza chwała była znana na całej ziemi.
Walka Antiocha VII z Tryfonem
10 W sto siedemdziesiątym czwartym roku Antioch wyruszył do ziemi swoich przodków. Wszystkie wojska zebrały się przy nim, tak że tylko nieliczni ludzie pozostali przy Tryfonie. 11 Antioch ścigał go, a ten uciekając przybył do Dory, która znajduje się nad morzem. 12 Wiedział bowiem, że spadły na niego nieszczęścia i że wojsko go opuściło. 13 Wtedy Antioch rozbił obóz pod Dorą, a razem z nim sto dwadzieścia tysięcy żołnierzy oraz osiem tysięcy jeźdźców. 14 Otoczył miasto, podczas gdy okręty ustawiły się od strony morza. Osaczył więc miasto od lądu i morza i nie pozwalał nikomu ani wyjść, ani wejść.
Potwierdzenie przymierza z Rzymem
15 Wówczas z Rzymu przybył Numeniusz z towarzyszami, którzy mieli listy do królów i do krajów, następującej treści:
16 Lucjusz, konsul Rzymian, królowi Ptolemeuszowi, pozdrowienie! 17 Nasi przyjaciele i sprzymierzeńcy, posłowie żydowscy, wysłani przez arcykapłana Szymona i lud żydowski, przybyli do nas, aby odnowić istniejącą od dawna przyjaźń i przymierze. 18 Przynieśli także złotą tarczę o wadze tysiąca min. 19 Spodobało się więc nam napisać do królów i do krajów, aby nie próbowali uczynić im nic złego, aby nie walczyli przeciwko nim, ich miastom i krajowi, i nie zawierali przymierza z tymi, którzy toczą z nimi wojnę. 20 Postanowiliśmy zatem przyjąć od nich tarczę. 21 Jeśli zaś jacyś przestępcy uciekną z ich kraju do was, wydajcie ich arcykapłanowi Szymonowi, aby osądził ich według swego prawa.
22 To samo napisał do króla Demetriusza, Attalosa, Ariaratesa i Arsakesa 23 i do wszystkich krajów: do Sampsamy i Spartan, do Delos, Mindos, Sykionu, Karii, Samos, Pamfilii, Licji, Halikarnasu, Rodos, Faselis, Kos, Side, Arados, Gortyny, Knidos, Cypru i Cyreny. 24 Odpis zaś tych listów sporządzili dla arcykapłana Szymona.
Konflikt między Szymonem i Antiochem VII
25 Król Antioch natomiast oblegał Dorę z obydwu stron. Ciągle podprowadzał do niej oddziały, sporządzał machiny oblężnicze i tak osaczył Tryfona, że nikt nie mógł ani wyjść, ani wejść.
26 Szymon zaś przysłał mu do pomocy dwa tysiące doborowych żołnierzy, a także srebro, złoto i odpowiednie uzbrojenie. 27 On jednak nie chciał ich przyjąć, co więcej, odwołał wszystko, co mu wcześniej przyrzekł, i stał się jego wrogiem. 28 Posłał też do niego Atenobiusza, jednego ze swoich przyjaciół, aby podczas rozmowy z nim oświadczył: Okupujecie Joppę, Gezer i twierdzę w Jeruzalem, które są miastami mojego królestwa. 29 Spustoszyliście ich okolice i wyrządziliście w kraju wiele krzywd. Nadto opanowaliście wiele innych miejscowości w moim królestwie. 30 Teraz więc oddajcie miasta, które zabraliście, i podatki z miejsc, którymi zawładnęliście poza granicami Judei, 31 albo dajcie za nie pięćset talentów srebra, a za zniszczenia, które spowodowaliście, i podatki za miasta, dalsze pięćset talentów. Jeśli tego nie uczynicie, to przyjdziemy i będziemy z wami walczyć.
32 Gdy Atenobiusz, przyjaciel króla, przybył do Jeruzalem, zdumiał się, widząc bogactwo Szymona – złote i srebrne naczynia i wielki przepych. Obwieścił mu jednak słowa króla. 33 Szymon zaś w odpowiedzi zwrócił się do niego: Nie przywłaszczyliśmy sobie cudzej ziemi ani nie przejęliśmy cudzej własności, a jedynie dziedzictwo naszych ojców, które w pewnym czasie zostało niesprawiedliwie zajęte przez naszych nieprzyjaciół. 34 My jednak, korzystając z okazji, odzyskaliśmy dziedzictwo naszych ojców. 35 Co do Joppy i Gezer, których się domagasz, to wyrządziły one wiele krzywd naszemu ludowi i krajowi. Damy więc za nie sto talentów. 36 Atenobiusz nie odpowiedział na to ani słowa i z gniewem powrócił do króla. Przekazał mu te słowa i opowiedział o bogactwie Szymona i o wszystkim, co widział. Wtedy król bardzo się rozgniewał.
Antioch posyła Kendebajosa przeciwko Żydom
37 Tryfon tymczasem wsiadł na okręt i uciekł do Ortozji. 38 Król zaś ustanowił Kendebajosa zastępcą dowódcy okręgu nadmorskiego, przekazując mu piechotę i jazdę. 39 Rozkazał mu rozbić obóz na granicy z Judeą i odbudować Kedron, umocnić jego bramy i walczyć z ludnością. Król natomiast ruszył w pościg za Tryfonem. 40 Wtedy Kendebajos udał się do Jamnii i zaczął nękać lud: wkraczał do Judei, brał ludzi do niewoli i zabijał. 41 Po odbudowaniu Kedronu umieścił tam jeźdźców oraz pieszych, którzy zgodnie z rozkazem króla mieli urządzać wypady, przemierzając drogi Judei.