1 Król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, jedyny wybrany przez Boga, jest młody i delikatny, a dzieło jest wielkie, ponieważ ten dom nie jest dla człowieka, lecz dla Pana, Boga. 2 Z wszystkich moich sił zgromadziłem dla domu Bożego: złoto – na to, co złote, srebro – na srebrne, brąz – na to, co z brązu, żelazo – na żelazne, drewno – na drewniane, kamień onyksowy i kamienie ozdobne, kamień czarny i różnobarwny, i wszelkie kamienie wartościowe, i wielką ilość kamienia alabastrowego. 3 A ze względu na moją troskę o dom Boży, oddałem dla domu mego Boga mój skarb, złoto i srebro, ponad to wszystko, co przygotowałem na dom święty; 4 trzy tysiące talentów złota, złota z Ofiru, siedem tysięcy talentów czystego srebra, aby pokryć ściany budynków; 5 złoto na to, co złote, srebro na to, co srebrne, na wszystkie prace ręczne rzemieślników. A kto dziś chciałby być szczodry dla Pana?
6 Chęć okazali naczelnicy rodów i naczelnicy plemion Izraela, tysiącznicy i setnicy oraz przełożeni robót królewskich. 7 Dali na służbę domu Bożego: pięć tysięcy talentów i dziesięć tysięcy darejków złota, dziesięć tysięcy talentów srebra, osiemnaście tysięcy talentów miedzi, sto tysięcy talentów żelaza. 8 Znalezione u siebie kamienie dawali do skarbca domu Pana, na ręce Jechiela Gerszonity. 9 Radował się lud ze swych ofiar, ze szczerego serca bowiem ofiarowali je Panu. Król Dawid również bardzo się radował.
10 A Dawid błogosławił Panu na oczach całego zgromadzenia i mówił: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże Izraela, naszego ojca, od wieków i na wieki. 11 Do Ciebie, Panie, należy wielkość, potęga, cześć, majestat i chwała, ponieważ wszystko w niebie i na ziemi jest Twoje, Panie. Twoje jest królestwo, Ty przewyższasz każdego. 12 Bogactwo i chwała pochodzi od Twego oblicza, a Ty panujesz we wszystkim, w Twojej ręce siła i potęga, i dzięki Twojej ręce wszystko wyrasta i się wzmacnia. 13 A teraz, nasz Boże, wysławiamy Cię i wielbimy Twoje chwalebne imię. 14 Kim jestem ja i kim jest mój lud, że mamy możliwość, aby to dobrowolnie ofiarować? Od Ciebie bowiem otrzymaliśmy to wszystko i co otrzymaliśmy z Twojej ręki, Tobie oddajemy. 15 Gdyż jesteśmy przybyszami przed Twoim obliczem i przechodniami jak wszyscy nasi ojcowie. Jak cień są nasze dni na ziemi i nie ma nadziei. 16 Panie, nasz Boże, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby budować Tobie dom, dla Twego świętego imienia, pochodzi z Twoich rąk i wszystko to jest Twoje. 17 Wiem, mój Boże, że Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość, ja zaś ze szczerego serca ofiarowałem to wszystko, a teraz Twój lud znajduje się tutaj, widzę to z radością, aby złożyć Tobie dobrowolne ofiary. 18 Panie, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, naszych ojców, zachowaj to na zawsze jako pragnienie i zamysł serca Twego ludu i skieruj ich serca ku sobie. 19 A Salomonowi, memu synowi, daj szczere serce, aby strzegł Twoich poleceń, przykazań i praw, żeby wszystko wykonał i zbudował dom, do którego poczyniłem przygotowania.
20 Następnie Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, Pana, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło Pana, Boga swoich ojców; kłaniali się i składali głębokie pokłony przed Panem i przed królem. 21 Następnego dnia złożono Panu ofiary i całopalenia dla Pana: tysiąc młodych cielców, tysiąc baranów, tysiąc jagniąt wraz z ofiarami płynnymi i licznymi ofiarami za cały Izrael. 22 Jedli i pili przed obliczem Pana w ten dzień z wielką radością, i po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida, i namaścili dla Pana na władcę, a Sadoka na kapłana.
23 Zasiadł więc Salomon na tronie Pana jako król po Dawidzie, swoim ojcu, i powodziło mu się i słuchał go cały Izrael. 24 Wszyscy zwierzchnicy i wojownicy, a także wszyscy synowie króla Dawida poddali się władzy króla Salomona. 25 A Pan niezmiernie wywyższył Salomona na oczach całego Izraela, ofiarował mu chwałę królewską, jakiej nie miał żaden król przed nim w Izraelu.
26 Dawid natomiast, syn Jessego, królował nad całym Izraelem. 27 Dni jego panowania nad Izraelem: czterdzieści lat; w Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy. 28 Umarł w późnej starości, syty dni, bogactwa i chwały, a po nim królował Salomon, jego syn. 29 Dzieje króla Dawida, pierwsze i ostatnie, są opisane w Dziejach Samuela – Widzącego, w Dziejach Proroka Natana i w Dziejach Gada – Widzącego, 30 wraz ze wszystkim, co dotyczyło jego panowania, potęgi, jego czasów i czasów Izraela oraz wszystkich królestw ziemi.
1 Król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, jedyny wybrany przez Boga, jest młody i delikatny, a dzieło jest wielkie, ponieważ ten dom nie jest dla człowieka, lecz dla Pana, Boga. 2 Z wszystkich moich sił zgromadziłem dla domu Bożego: złoto – na to, co złote, srebro – na srebrne, brąz – na to, co z brązu, żelazo – na żelazne, drewno – na drewniane, kamień onyksowy i kamienie ozdobne, kamień czarny i różnobarwny, i wszelkie kamienie wartościowe, i wielką ilość kamienia alabastrowego. 3 A ze względu na moją troskę o dom Boży, oddałem dla domu mego Boga mój skarb, złoto i srebro, ponad to wszystko, co przygotowałem na dom święty; 4 trzy tysiące talentów złota, złota z Ofiru, siedem tysięcy talentów czystego srebra, aby pokryć ściany budynków; 5 złoto na to, co złote, srebro na to, co srebrne, na wszystkie prace ręczne rzemieślników. A kto dziś chciałby być szczodry dla Pana?
6 Chęć okazali naczelnicy rodów i naczelnicy plemion Izraela, tysiącznicy i setnicy oraz przełożeni robót królewskich. 7 Dali na służbę domu Bożego: pięć tysięcy talentów i dziesięć tysięcy darejków złota, dziesięć tysięcy talentów srebra, osiemnaście tysięcy talentów miedzi, sto tysięcy talentów żelaza. 8 Znalezione u siebie kamienie dawali do skarbca domu Pana, na ręce Jechiela Gerszonity. 9 Radował się lud ze swych ofiar, ze szczerego serca bowiem ofiarowali je Panu. Król Dawid również bardzo się radował.
10 A Dawid błogosławił Panu na oczach całego zgromadzenia i mówił: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże Izraela, naszego ojca, od wieków i na wieki. 11 Do Ciebie, Panie, należy wielkość, potęga, cześć, majestat i chwała, ponieważ wszystko w niebie i na ziemi jest Twoje, Panie. Twoje jest królestwo, Ty przewyższasz każdego. 12 Bogactwo i chwała pochodzi od Twego oblicza, a Ty panujesz we wszystkim, w Twojej ręce siła i potęga, i dzięki Twojej ręce wszystko wyrasta i się wzmacnia. 13 A teraz, nasz Boże, wysławiamy Cię i wielbimy Twoje chwalebne imię. 14 Kim jestem ja i kim jest mój lud, że mamy możliwość, aby to dobrowolnie ofiarować? Od Ciebie bowiem otrzymaliśmy to wszystko i co otrzymaliśmy z Twojej ręki, Tobie oddajemy. 15 Gdyż jesteśmy przybyszami przed Twoim obliczem i przechodniami jak wszyscy nasi ojcowie. Jak cień są nasze dni na ziemi i nie ma nadziei. 16 Panie, nasz Boże, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby budować Tobie dom, dla Twego świętego imienia, pochodzi z Twoich rąk i wszystko to jest Twoje. 17 Wiem, mój Boże, że Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość, ja zaś ze szczerego serca ofiarowałem to wszystko, a teraz Twój lud znajduje się tutaj, widzę to z radością, aby złożyć Tobie dobrowolne ofiary. 18 Panie, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, naszych ojców, zachowaj to na zawsze jako pragnienie i zamysł serca Twego ludu i skieruj ich serca ku sobie. 19 A Salomonowi, memu synowi, daj szczere serce, aby strzegł Twoich poleceń, przykazań i praw, żeby wszystko wykonał i zbudował dom, do którego poczyniłem przygotowania.
20 Następnie Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, Pana, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło Pana, Boga swoich ojców; kłaniali się i składali głębokie pokłony przed Panem i przed królem. 21 Następnego dnia złożono Panu ofiary i całopalenia dla Pana: tysiąc młodych cielców, tysiąc baranów, tysiąc jagniąt wraz z ofiarami płynnymi i licznymi ofiarami za cały Izrael. 22 Jedli i pili przed obliczem Pana w ten dzień z wielką radością, i po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida, i namaścili dla Pana na władcę, a Sadoka na kapłana.
23 Zasiadł więc Salomon na tronie Pana jako król po Dawidzie, swoim ojcu, i powodziło mu się i słuchał go cały Izrael. 24 Wszyscy zwierzchnicy i wojownicy, a także wszyscy synowie króla Dawida poddali się władzy króla Salomona. 25 A Pan niezmiernie wywyższył Salomona na oczach całego Izraela, ofiarował mu chwałę królewską, jakiej nie miał żaden król przed nim w Izraelu.
26 Dawid natomiast, syn Jessego, królował nad całym Izraelem. 27 Dni jego panowania nad Izraelem: czterdzieści lat; w Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy. 28 Umarł w późnej starości, syty dni, bogactwa i chwały, a po nim królował Salomon, jego syn. 29 Dzieje króla Dawida, pierwsze i ostatnie, są opisane w Dziejach Samuela – Widzącego, w Dziejach Proroka Natana i w Dziejach Gada – Widzącego, 30 wraz ze wszystkim, co dotyczyło jego panowania, potęgi, jego czasów i czasów Izraela oraz wszystkich królestw ziemi.